Fietsen schrijft wit | 3
Te fietsen | week 23
Er zijn nogal wat onderwerpen waar ik niet over schrijf hier, die nochtans wellicht aardige tekstjes hadden kunnen opleveren voor de dossiers ‘te fietsen’.
Zitten daar zelfs onderwerpen bij die als vanzelf cliffhangers opleveren; waarin de uitkomst niet vaststaat aan het einde van de tekst, maar een volgende keer mogelijk wel.
Vanwaar dan al die zelfcensuur?
Het is niet alsof dit weblog nog massaal bezocht wordt tegenwoordig. Alsof iemand deze woorden lezen zou.
Zo kocht ik vorig jaar begin herfst opnieuw een derdehands snelle fiets, met als doel daar een winterracer van te maken. Eentje waar relatief dikke banden onder passen, en die zelfs dan nog de montage van spatborden toestaat. Zulke modellen zijn zeldzaam. Vreugde over de vondst was er.
Punt is alleen dat ik al een relatief snelle fiets had voor de winter. Mijn Clubman. Daarnaast is mijn favoriete fiets een oude racer waarop spatborden zijn gemonteerd — als het erom gaat tenminste op welk exemplaar de meeste kilometers zijn afgelegd. En doordat ik deze bezittingen hier meermaals geroemd heb, voelde het alsof ik mijn blijdschap over weer een aankoop hoorde te verdedigen. Terwijl mijn voornaamste lol aan het opknappen van oude fietsjes is dat het werk me zo ontspant. Tegen relatief geringe kosten. Andere legale of illegale drugs zijn een stuk duurder.
En juist over dát, over het genot dat te beleven is aan het opknappen van een fiets valt toch betrekkelijk weinig te melden aan een ander. Omdat elke opknapbeurt uiteindelijk een vergelijkbaar verhaal oplevert. De oude fiets kwam met nogal wat problemen, maar dankzij mijn sleutelervaring en een enkele instructievideo op YouTube, en doorgaans veel meer geduld dan ik soms heb op het moment, bleken al deze moeilijkheden uiteindelijk toch te overwinnen te zijn. Hoera.
Op het moment dat het probleem nog bestaat — de crank zit nog vast, de stuurpen wil niet los, het wiellager moet vervangen — wordt het bijna onmogelijk om daar over te schrijven. Want dan heeft de frustratie te zeer de overhand. Maar eenmaal het probleem is opgelost, wordt het nogal overdreven om de moeilijkheid als een enorme moeilijkheid te gaan beschrijven.
Want ik heb al die problemen zelf opgezocht. Ware er geen oude fiets gekocht, was er niets aan de hand geweest.
Ontberingsverhalen, van mensen die bijvoorbeeld een hoge berg gaan beklimmen in net het verkeerde seizoen hebben me ook nooit erg kunnen boeien.
[x]#12484 fan vrijdag 10 juni 2016 @ 14:00:00
Geert Boer op 30 juni 2016 @ 10:35:03
—-Het is niet alsof dit weblog nog massaal bezocht wordt tegenwoordig. Alsof iemand deze woorden lezen zou.—-
Ik bekijk dit blog niet iedere dag maar wel regelmatig.
Vind het prachtige stukjes om te lezen.
Groeten en nog vele fietskilometers,
Geert Boer