M/F ~ Jaap Krol
Een roman als deze roept herinneringen op aan een uitspraak van Philip Larkin, van toen die jurylid was van de Booker-prize:
Personally I found myself asking four questions about every book: Could I read it? If I could read it, did I believe it? If I believed it, did I care about it? And if I cared about it, what was the quality of my caring, and would it last? I came to think that quite a number of novelists – and for that matter poets too – might do well to imagine a reader asking himself such questions about their work, because, to be honest, very few novels I read survived as far as question four. Far too many relied on the classic formula of a beginning, a muddle, and an end.
Hoe zeer Larkin ook gelijk had met zijn beoordelingscriteria, hij vergat toch éen categorie boeken daarbij. En toevallig hoort deze roman daartoe. Want, er zijn boeken die tijdens het lezen de vraag telkens opdringen wat ik nu precies aan het lezen ben. Omdat daarin een verhaal verteld wordt dat niet het verhaal is op de pagina’s. Tegelijk boeit wat er wel staat ook al genoeg.
Jaap Krol [1970] schrijft immens leesbaar, en op een soms nogal donkere manier humoristisch daarbij. Ik had dit boek in eerste instantie zo maar uit. Waarop het herkauwen begon, zonder dat dit nu per se antwoorden bracht.
De roman lijkt ook zo klein en claustrofobisch, met die twee mensen, in hun zelfgekozen isolement, die de belangrijkste personages uit dit boek zijn. Hun dagen zijn dezelfde, de omgeving blijft gelijk, op de schaarse uitstapjes van de man na, buitendeur om boodschappen te doen. Bij het tankstation. Of gebeurt er dan meer?
Hoe is de verhouding van die man en de vrouw nu precies? En waarom moest ik telkens lachen om wat goed beschouwd helemaal niet grappig is?
| kandidaat publieksprijs? | ja |
| kandidaat Fedde Schurer-priis? | ja |
RSS feeds