Verdieping van Nederland

Er schijnen nogal wat historici af te studeren zonder dat die ooit zelf onderzoek in een archief hebben gedaan. Voor mij is dat onbegrijpelijk. Het verleden is zelden zo dichtbij te halen als daar. Tuurlijk, monumenten zijn er ook nog. Maar zo’n antieke kerk is zo weinig menselijk, zelfs al worden de muren ervan al door hele generaties kroeggangers natgezeken.

Ik ben misschien wel geschiedenis gaan studeren om de constanten in het menselijke leven beter te leren begrijpen. Anthropologie is het, maar dan met een enorme vierde dimensie.

Dat maakt ook meteen dat een aantal topstukken uit dit boekje me hoegenaamd niet interesseren. Die betreffen dan politiek. De Vrede van Münster, of de afscheiding van België. Belangrijk natuurlijk, in zekere zin, maar opnieuw zo weinig menselijk.

Veel interessanter is dan alweer het reisjournaal van Abel Tasman, met tekeningetjes van wilde Maori’s. Of een studentenboekje met getekende portretjes daarin, uit een tijd van ver voor de fotografie.

Dit boekje is de catalogus van een semi-permanente tentoonstelling in Den Haag. En voor wie die tentoonstelling niet gezien heeft, zal het een teleurstellend klein formaat hebben. Er is dan ook nog internet, waar de Koninklijke Bibliotheek en het Nationaal Archief er samen een website aan wijden. Maar daar staat ook niet heel veel op.