Poems ~ Dylan Thomas

Onvoorstelbaar in dezer dagen van breedbandinternet, dvd’s, en iPods, is het culturele isolement van een jongetje in de provincie, zo’n vijfentwintig jaar geleden. Kabel-TV was er niet, of misschien net. De plaatselijke boekhandels boden ook toen al weinig meer dan de waan van de dag, en alleen in de openbare bibliotheek was nog iets van overvloed te bespeuren.

Toch wilde ik toen per se al de gedichten van Dylan Thomas hebben, en werd ook dit boek aangeschaft. Het was een van mijn eerste echte boeken, zo voelde het. Anders dan de ontspanningslectuur en de science fiction die ik tussendoor ook altijd nog las. En alles alleen om éen gedicht:

‘Prologue’.

De proloog die Thomas schreef bij een verzameling die hij zelf samenstelde in 1952, met alle gedichten die bewaard mochten blijven.

Dit gedicht is hier te beluisteren, door de dichter voorgedragen. [5 min 43]

Maar ook toen kende ik het al, voorgedragen door Dylan Thomas zelf, al lukt het me niet meer te achterhalen hoe ik het ooit heb kunnen horen.

Laatst linkte Pom naar elf cd’s van Thomas, die hier via Salon te downloaden zijn [click die link pas aan, na in een ander browservenster een premium dagkaart voor het tijdschrift te hebben gekregen, anders volgt een foutmelding].

Dat was de directe aanleiding deze verzamelbundel er weer eens bij te pakken. En eerlijk gezegd kan ik met de meeste van Thomas’ gedichten nog net zo weinig als toen. Er staan fantastische regels in, en ook unieke beelden. Maar geen enkel gedicht hoort in zijn geheel tot mijn favorieten. Er ontspoort altijd wel iets.

Misschien zelfs is het beter ze te horen dan om ze te zien.

Wel verdween inmiddels de hoop van toen er ooit meer mee te kunnen. Het idee nog enorme groeisprongen te kunnen maken in mijn begrip van poëzie, ben ik inmiddels kwijt. Dat is dan een keerzijde aan het verdwijnen van dat culturele isolement.