Schrijven en drinken ~ Herman Koch

► door: A.IJ. van den Berg

Ik las deze verzamelbundel parallel aan Zwagerman’s bloemlezing uit 125 jaar Nederlandstalige verhaalcultuur. En genoot hier meer van. Het was alleen al prettig niet steeds te hoeven wennen aan weer een andere schrijver met weer een eigen idee van hoe te vertellen.

Bovendien kan Koch heel grappig zijn. Dat miste in die bloemlezing ook wat, terwijl de literaire pretentie daar juist wel weer ruim aanwezig was.

En anders dan de verhalen over tobbende pubers uit Zwagerman’s keuze, wil ik alleen maar meer lezen over de tieners die Koch beschrijft. Nu kan dat, want er is ook nog die roman: Red ons, Maria Montanelli.

Maar zo bedoel ik het niet.

Het is niet heel moeilijk om grappig te doen door mensen belachelijk te maken. Maar dat is iets heel anders dan grappig zijn. Koch beheerst de kunst schrijnende situaties zo te beschrijven dat als er slachtoffers gemaakt worden, dit ook als volkomen terecht voelt.

[In dit boek zijn twee eerder verschenen bundels samengepakt – De voorbijganger en Geen agenda – met wat verspreid verschenen ander werk.]