Humor ~ Simon Critchley
Er is iets met beschouwingen over humor. Die zijn zelden de moeite van het lezen waard. Vaak komt dat doordat het onderwerp zo in tegenspraak is met de toon waarop het behandeld wordt. Die tegenstelling roept de vraag op: als deze schrijver dan zo veel verstand van humor meent te hebben, waarom blijkt dat dan nergens uit?
Een ander probleem kan zijn dat er nogal wat over humor vanzelf spreekt. Heel boeiend is het niet om een schrijver te zien die van alles uitlegt wat iedereen zelf ook zo al had kunnen bedenken.
Al is dat ergens ook ergens wel weer humoristisch. Onbedoeld.
Simon Critchley schrijft dan ook nog eens regelmatig vreselijke zinnen in dit boek.
Om het eens tamelijk barok te formuleren, verandert humor de toestand waarin wij ons bevinden of verlicht zij het alledaagse door een ‘fenomenologie per obliquum‘ van het alledaagse leven te verschaffen.
Ik weet niet precies wat ik wel van een beschouwing over humor verlang, maar niet dit in elk geval.
Misschien zou ik graag eens iemand zien uitleggen waarom Youp van ’t Hek al tijden alleen maar uitverkochte zalen trekt, terwijl hij in mijn ogen onleuk is.
Of misschien moet ik zelf eens onderzoeken waarom de meeste pogingen tot humor in de media mij meestal slechts met plaatsvervangende schaamte vervullen. Omdat bedachte humor mij meestal net te duidelijk bedacht is?
RSS feeds