bij exclusief nr. 01 / vanaf 7 september 2006

Vreest niet. Ik zal hier niet ook nog gaan bespreken wat er zoal aan ongevraagd reclamemateriaal mijn huis binnenkomt via de brievenbus. Al was het maar omdat alles ongelezen bij het oud papier gaat.

Maar zo’n ‘magazine’ als dit is wel interessant voor een keertje. Ten eerste richt het zich exclusief tot BIJcard-houders. En ik heb absoluut geen klantenkaart bij die winkel. Sterker nog, ik kan me niet heugen wanneer ik er persoonlijk voor het laatst iets gekocht heb.

Een afgeprijsd boek misschien, ergens in januari 1990?

Bijna had ik hier geschreven dat de dichtstbijzijnde Bijenkorf minstens 140 kilometer verderop is, wat nogal een eind reizen wordt voor een beetje shoppen. Maar ziet, iets nuttigs levert dit magazine dan toch op. Ik leer eruit dat ook in Groningen tegenwoordig een Bijenkorf staat. Al is dat dan wel in de Herestraat, die ik normaliter vermijd.

En daar zal wel geen verandering in komen.

Dus is de vraag die me intrigeert vooral: wie heeft mijn adres aan die winkel verkocht, waardoor het hen daar ineens interessant leek mij te paaien met glimmende foldertjes? De NS? De Stichting Museumjaarkaart? Het dagblad Trouw? NRC-Handelsblad?

Over de inhoud van het magazine kan ik verder kort zijn. Die is niet voor mij bedoeld. Ik ben geen jonge vrouw, en de jonge vrouwen die ik ken zijn mans genoeg om hun eigen kleding uit te zoeken. Blijven er inhoudelijk misschien net tien pagina’s over. Maar dan nog. Ik zie mijzelf geen overhemden kopen bij De Bijenkorf, en zeker niet voor dat geld.

Een econoom heeft mij net uitgelegd dat de waarde van dure producten niet ligt in de extra kwaliteit, maar in de emotie die zulks oproept.

In elk geval, blij weer eens iets onder ogen te hebben gekregen waardoor ik besef schathemeltjerijk te zijn, door bijna niets te hoeven hebben.

bij exclusief nr. 01 / vanaf 7 september 2006
magazine voor BIJcard-houders
123 pagina’s
de Bijenkorf © 2006

[x]opgenomen in het dossier: mode, periodieken