Life Work ~ Donald Hall

Donald Hall was de een-na-laatste ‘poet laureate’ van de Amerikaanse Library of Congress. Deze ereposities krijgen dichters voor hoogstens een jaar, en zijn termijn liep af in augustus 2007. Dit wist ik allemaal niet tijdens het lezen van dit boekje. Ik ontdekte het pas toen ik toch eens naging of de man nog in leven was.

Life Work is een meditatief dagboekje, waarin een man terug kijkt op zijn leven tot dan toe. Werken is in dat leven altijd van grote betekenis geweest. Niet voor niets nam Hall als eerste motto van dit boekje een bekend citaat van Miguel de Unamuno op:

Werk is het enige effectieve balsem tegen geboren zijn.

Niets mooier voor Hall dan ’s ochtends vroeg, iets na vieren, wakker te worden in het besef weer een dag te mogen werken. En ook al bestaat zijn werk dan uit het schrijven van gedichten en andere tekst, zijn leven is in die zin niet anders dan dat van zijn voorvaderen. Al hadden bijvoorbeeld zijn grootouders een heel wat kariger bestaan op hun keuterboerderij.

Wie wat presteren wil, leeft bij de klok, en werkt schema’s af, zo schrijft hij. Schijnbaar gelukkig.

Op de helft van dit boek verandert het dan ineens van thema. Van meditaties over werk en leven, gaat het ineens vooral over leven. Bij Hall is dan net een kwaadaardige vorm van leverkanker ontdekt. Maar hij heeft nog zo veel werk te doen, vindt hij.

De laatste tientallen pagina’s van dit boek lezen daarom als een gewogen afscheid. Want, hij moet een zware operatie ondergaan, met een overlevingskans van misschien dertig procent. Hij excuseert zich dan zelfs door toch nog even in te gaan op zijn geloof, omdat hij weet hoeveel van zijn vrienden dat maar belachelijk vinden; maar hem biedt het troost.

Enfin. Dan lees ik zo’n boekje, dat me via via aanbevolen was. Van een schrijver die ik niet kende; waarvan de kans ook klein is dat er zo maar weer iets van hem op mijn pad zal komen. En dan zit er iets in al het schijnbaar oppervlakkige keuvelen van Donald Hall dat me behoorlijk diep raakt.