Omdat ik u begeer ~ Arnon Grunberg

► door: A.IJ. van den Berg

Dezer dagen hebben de media het nogal eens over de brouille tussen de schrijvers Arnon Grunberg en A.F.Th. Van der Heijden. Grunberg kwam daar afgelopen zaterdag ook nog weer op terug in zijn wekelijkse brief in Het Parool. Al kunnen de lezers van Humo dat stuk al een week kennen. Nederland loopt achter.

Het Parool publiceert die brieven ook nog maar een paar jaar. Terwijl Grunberg ze al sinds 2001 schrijft. Er was ook al vaker heibel over de inhoud. Dat leverde ruzies op die, vanwege de karige distributie van Humo in Nederland, altijd als beschietingen van veraf klonken. Gerommel in de verte, waarvan moeilijk uit te maken viel hoe ernstig het was.

Dus is dit brievenboek meer dan een bundeling. Het is voor mij de eerste gelegenheid om te zien waar Grunberg zich de afgelopen jaren druk over maakte. En dus ook om te kijken of alle opwinding van anderen daar weer over enigszins terecht was.

Samensteller Mark Schaevers nam in dit boek ruim honderd brieven op, uit een drie keer groter corpus. Tezamen bieden ze een soort van autobiografie, en ook iets van een tijdsbeeld. Grunberg reageert nog al eens direct op de actualiteit, door dan een brief te schrijven aan de leider van een land.

Maar als brieven blijven het natuurlijk columns, waarvan de schrijver heel goed weet dat er een publiek meeleest. Dit publiek moet soms ook extra informatie krijgen, die de zogenaamde geadresseerde allang kent. Grunberg redt zich hier meestal wel vrij handig uit, maar het blijven kunstgrepen die nogal zichtbaar zijn.

Uiteindelijk vond ik de brieven over boeken, of die hij richt aan andere schrijvers, het meest interessant. Al was het maar omdat hij daarin zeldzaam venijnig kan zijn. Niet alleen A.F.Th. van der Heijden kan in dit boek redenen tot ruzie vinden, Giphart, Zwagerman, en nog een heel stel auteurs even goed.

Speelt bij mijn oordeel mee dat ik het daarbij meestal erg met hem eens ben. En goed, het blijven wel wat kaboutervetes, natuurlijk.

Het was trouwens goed om weer eens iets van Grunberg te lezen. In een krant, geïsoleerd, staat zijn werk me namelijk tegen. Zo verzameld heb ik tenminste tijd om te wennen aan zijn toon.

Maar een roman van hem lezen, lukt me maar eens in de vijf jaar, misschien. Na zijn debuut las ik ook niets van zijn fictie meer met enig plezier.

zijdelings ook Grunberg op boeklog