Beabuorster monologen ~ Jouke Hylkema

Vier korte gedichtencycli staan er in deze dunne bundel. Vier cycli die inderdaad ook als monologen zijn te lezen. Het zijn wel wat boertige alleenspraken.

Ook kan ik, met mijn blindheid voor zo veel poëzie, nauwelijks zo iets poëtisch als ritme, of bijzondere klankherhaling ontdekken aan Hylkema’s [1963] werk.

Toch heeft deze bundel iets eigens. Ondanks de duidelijke beperkingen van het personage dat telkens aan het woord komt, ondanks dat deze herhaald bij een Hyke om bevestiging van zijn woorden zoekt.

Maar het blijft vreemd om een gedichtenbundel te lezen die nog het meest associaties oproept met de kroegverhalen van Rink van der Velde, of Simon Carmiggelt.