Echte twintigste eeuw ~ Anna Achmatova

Anna Achmatova [1889 – 1966] is typisch zo’n auteur waar anderen het altijd over hebben, en waar ik nog nooit een letter van gelezen had. Laatst nog in mijn lectuur wijdde Clive James een heel essay aan haar. Maar van eerder herinner ik me onder meer de woorden van Brodsky. Of Isaiha Berlin’s bezoek aan haar, vlak na de Tweede Wereldoorlog.

Helaas voor mij is Achmatova wel een Russische dichteres. Mijn kennis van die taal houdt op bij de tien nuttige woorden die elke reiziger zou moeten kennen. En laat poëzie nu net het eerste zijn dat er in een vertaling verdwijnt. Als die vertaling al ergens te vinden is.

Ik moest het daarom voorlopig eerst doen met dit deeltje privé-domein. En dat loste van het raadsel niets op. Het is me wat te toevallig wat er allemaal in verzameld werd. Tijdens een groot deel van Achmatova’s leven was het bijvoorbeeld te gevaarlijk voor haar om een dagboek bij te houden. Haar vroege poëzie, en het latere meesterwerk ‘Requiem’ was nogal kritisch. Dus krijgt de lezer nu onder meer een totaal onschadelijk gedeelte aan dagboek te lezen, van tijdens een periode van relatieve dooi in de Sovjet-Unie. Waar niets in stond.

Nee, dit is typisch weer zo’n deeltje privé-domein voor iemand die alles al weet over een schrijver — voor wie elke losse krabbel een vervolmaking is van het beeld. Als eerste kennismaking had het nauwelijks nut. Helaas. Helemaal als ik vergelijk hoe lyrisch al die anderen over haar schrijven.

Anna Achmatova, De echte twintigste eeuw
Autobiografisch proza
233 pagina’s
Uitgeverij De Arbeiderspers, 2006
keuze uit en vertaling van Sobranije sotsjinenije
Privé-domein 249

[x]opgenomen in het dossier: privé-domein