Encyclopedie van de grote woorden ~ Mark Boog

De gedichten in deze bundel van Mark Boog hebben allemaal titels die uit éen woord bestaan. En dat is telkens een groot woord. Zo’n woord is het dat dichters doorgaans liever niet rechtstreeks in hun teksten gebruiken; vanwege veel te direct.

Deze bundel loopt met vele tussenstappen alfabetisch van ‘Afgunst’ en ‘Afstand’ via ‘Schande’ en ‘Schaamte’ naar ‘Zonde’, om te besluiten met een vers gewijde aan ‘Zuiverheid’. En geen van de kleine zeventig verzen die dit opleverde, zei me wat.

Er schuurt telkens wel iets in de zinnen van Boog.

Waarschijnlijk zal dit de bedoeling zijn, en moet de ongewone keus van een woord mij dwingen om beter te kijken. Zie eens, er is iets weggelaten dat had kunnen bijdragen tot een onmiddellijk begrip.

Maar wat ik in poëzie zoek is iets anders. Een verheviging in taal van een moment, zeker. Alleen wel zo verwoord dat iets van de rijkdom tot in mijn eigen taalgebruik zou kunnen doorsijpelen; omdat de frase zo veel indruk maakt. Even.