American Literary Anecdotes ~ Robert Hendrickson

► door: A.IJ. van den Berg

Wanneer is een anekdote over een schrijver leuk?

Of misschien is een betere vraag: waarom begin ik altijd met plezier aan een boek vol literaire anekdotes, terwijl ik van tevoren weet dat een groot deel me volmaakt onverschillig zal laten?

Komt daar nog bij dat sommige van dit soort verhalen universeel zijn, en dus meestal ten onrechte aan éen auteur worden opgehangen. Zo’n grap als die over de zeldzaamheid van een tweede druk van een bepaalde schrijver, bijvoorbeeld. Staat ook in Zachtjes knetteren de letteren, dat door Jeroen Brouwers werd samengesteld over Nederlandstalige auteurs.

Hendrickson heeft meerdere bloemlezingen met literaire anekdotes gepubliceerd. En deze maakte nieuwsgierig naar meer. Wat vooral kwam door de opzet. Dit boek is als een alfabetische namengids, waardoor het dwars door de tijd, en dus de zeden springt. Over sommige auteurs wordt ook niet eens een anekdote vertelt, maar volgt een korte beschrijving met wat opviel in zijn of haar leven. Of dood.

Thomas William Parsons (1819–1892)

This once celebrated author, who is ‘The Poet’ in Longfellow’s Tales of a Wayside Inn, was famous for his translations of Dante. Parsons met among the most unusual of deaths when he slipped and tumbled down a well.

Vanzelfsprekend bevat dit boek ook tal van leuke uitspraken. Heel veel zelfs. Die ik zo zelden leuk kan vinden, uit hun context losgeweekt. Zelfs voor de wit & wisdom van schrijvers geldt dat de verrassing altijd minder is, als er een verrassing te verwachten valt.

Dus gaat voor deze bloemlezing niets anders op dan voor vergelijkbare boeken. Mits telkens met mate genuttigd kunnen ze dagenlang plezier brengen. Tegelijk blijft er van al die pagina’s met anekdotes nauwelijks iets hangen.

Robert Hendrickson, American Literary Anecdotes
276 pagina’s
Penguin Books 1992, oorspronkelijk 1990

[x]opgenomen in het dossier:


© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden

een reactie

Achille van den Branden  op 12 juni 2010 @ 01:03:02

Is er ook nog de essentiële opmerking van Komrij in Papieren tijgers of lullige verhalen over schrijvers van een wezenlijk andere orde zouden zijn dan die over een gewone sterveling. Neen, dus. Juist daarom vond hij Zachtjes knetteren de letteren slechter scoren dan bepaalde buitenlandse tegenhangers.