Met hartelijke groente ~ Vinnie Ko

Bij een bundel is de eerste vraag altijd: maakt de verzameling de losse delen samen sterker? En voor Met hartelijke groente van Vinnie Ko geldt dan dat het boek net wat te lang doorgaat op hetzelfde stramien, helaas. De verrassing over wat een jonge Zuid-Koreaan aantreft in een zo vreemd land als Nederland slijt dan ineens, omdat de bevreemding dan niet meer zo heel oprecht lijkt, maar eerder berekenend; om nog weer een leuk tekstje te kunnen schrijven.

En columnisten die zich voor hun tekstjes net wat schlemieliger voordoen dan ze zijn, daar hadden we hier zelf al zo veel van.

De enige verrassing in de laatste stukken zat hem nog in een reis terug, naar zijn geboorteland, waar de schrijver tot eigen verbazing ontdekte dat al die jaren in Nederland hem ondertussen tot onverschilliger gedrag hebben aangezet in het publiek.

Niettemin is dit zeker in het begin een heel bijzonder boek. Vinnie Ko [1990] vertelt daarin waarom hij voor een jaar eerst naar Groningen kwam, om hier psychologie te komen studeren. In eigen land kon dat niet, om de vakken die hij op de middelbare school had gevolgd. En de universiteiten hier hebben tegenwoordig volledig Engelstalige lesprogramma’s — buitenlandse studenten lokken, schijnt een verdienmodel op te leveren. De overheid betaalt dan meer.

Na een half jaar tussen andere uitwisselingsstudenten gehokt te hebben, begon Ko’s integratie echt als hij op kamers gaat wonen tussen enkel Nederlanders.

Volgde er na anderhalf bovendien een switch naar de studie wiskunde. En daarvoor loopt hij, om zijn bachelor te halen met een aantekening onderwijs, zelfs stage als leraar op een middelbare school.

Uiteindelijk lees ik boeken als deze om met andermans ogen even opnieuw naar alles te kunnen kijken waarvan voor mij het abnormale allang niet meer zichtbaar is.

Hoogtepunten zijn dan voor mij om Ko de geneugten te zien uitleggen van het broodje kroket, of het culinaire wonder dat het patatje met is. Bij sommige snackbars dan.

Dat er hier mensen bij je thuis kunnen aanbellen, met de bedoeling om geld te krijgen voor een of ander goed doel, is inderdaad nogal merkwaardig voor iemand die geen weet heeft dat er een verschijnsel als collectanten bestaat, of wat die dan zouden willen.

En nooit wordt duidelijker op hoeveel ongeschreven regels een Sinterklaasfeest rust, met lootjes trekken, als een buitenlander voor de allereerste keer mee doet.

Constante in Met hartelijke groente is vooral Vinnie Ko’s eeuwige strijd met de Nederlandse taal. Zijn logische geest strijdt telkens tegen het weerbarstige gegeven dat taal doorgaans niet heel logisch hoeft te zijn.

Evenmin is daarbij op technologie te vertrouwen, zoals de spellingchecker, want weliswaar werken die wel systematisch, alleen klopt hun logica evenmin altijd.

Maar, zulke verhalen over taal werkten voor mij los beter, toen Ko’s columns nog gepubliceerd werden op de website van de Groene Amsterdammer, dan in een boek. Zo verzameld zie ik eigenlijk dezelfde problemen verwoord als mij al bekend zijn over het functioneren in een andere taal. Want weliswaar is het Nederlands mijn thuis, kennis daarover voorspelt zo weinig over de finesses van het Engels of Duits.

Vinnie Ko, Met hartelijke groente
Nederlands door Koreaanse ogen
172 pagina’s
Podium, 2016

[x]opgenomen in het dossier: vreemde ogen