Lichaam ~ Hanif Kureishi
Kureishi had nogal wat meer met dit boek kunnen zeggen dan hem lukte, nu ik erover nadenk.
Zo doet hij een poging om uit te leggen wat er gebeurt als mensen een aloude wens kan uitvoeren. De wens om van alles nog eens over te doen, maar dan beter. Met de kennis van later erbij.
De hoofdpersoon in dit boek krijgt namelijk op gevorderde leeftijd de kans een jonger lichaam over te nemen. Weliswaar wordt gewaarschuwd dat het een ingewikkelde operatie is, maar ach, in fictie kan alles.
Alleen met dit gegeven al creëerde Kureishi de ruimte om steekhoudende dingen te zeggen over de verschillen tussen ouderdom en jeugd, over de kansen vroeger en nu.
Die mogelijkheid neemt hij niet.
Had hij dat wel gedaan, was dit boek misschien nog iets aan geweest. Nu was er te veel aanleiding om me aan alle onwaarschijnlijkheden te ergeren. Kureishi eerbiedigt namelijk nog het idee dat lichaam en geest absoluut gescheiden zijn; dat het overplanten van de hersenen kan, en lichamen eenvoudig om te wisselen zijn.
Nu weet ik bijna zeker dat dit onmogelijk is, maar was ik misschien nog wel bereid geweest de mogelijkheid te accepteren als Kureishi me een paar dingen beter had verklaard. Bijvoorbeeld hoe het kan dat na die ingrijpende operatie om van lichaam te veranderen er helemaal geen hersteltijd nodig is. Sterker nog, alles werkte blijkbaar meteen perfect, alsof de spieren en gewrichten in dat andere lijf helemaal niet afgericht waren door een ander brein.
En zo valt me wel meer op. Uiteindelijk is het verhaaltje dat Kureishi vertelt ook niet zo heel boeiend. En een boek kan niet deugen, als het me aanzet om na te denken over de domheid van de auteur.
RSS feeds