Author in Search of Six Characters ~ Milo Manara

Manara speelt wat met Pirandello’s toneelstuk Zes personages op zoek naar een auteur in dit boek. Dat opent op zich perpectieven. Maar waar Pirandello probeerde uit te vinden waar de grenzen liggen van wat iemand met toneel kan zeggen, laat Manara na ook zoiets te proberen met enig elan.

Als hij al grenzen opzoekt, dan die van de film. Er zijn ook wel wat ingrepen van buitenaf in het verhaal. Zo zouden alle verhaallijnen al in een script staan, waarnaar weleens wordt verwezen. Maar zulke verwijzingen komen dan weer niet onverwacht, namelijk alleen als de productie-assistente in beeld verschijnt.

Voor de rest is het een beetje bloot papieren meisje bekijken en bladeren, dit boek. Want, meisjes tekenen kan Manara wel goed. Het verhaal is namelijk weer goeddeels onbegrijpelijk. Dat een groot deel van de hele mensheid collectief zelfmoord pleegt door met graagte in een enorm gat te springen, zal wel een metafoor zijn voor de verwoestende werking van het kapitalisme, of zoiets.

Of misschien zijn het de verdovende drugs, het is tenslotte een rasta die ze tot zelfmoord optrommelt.

Enfin, ik spartel dan misschien nog even om het te willen begrijpen, maar eigenlijk is gegeven volkomen oninteressant.

wordt vervolgd