Schrijversclub ~ Adrian Plass

De Christelijke boekhandels importeerden hun actieboek dit jaar, en lieten het werk van een Britse auteur te vertalen. Nu goed, ook de CPNB dacht een paar jaar terug met Salman Rushdie te kunnen scoren. Er is een precedent om met een buitenlander Nederlandse boeken te promoten.

En, het moet gezegd, dit actieboekje is beter dan dat van de afgelopen jaren. Wat Est van Adrian Verbree of Bladstil van Leendert van Wezel zo slecht te verteren maakte, was dat de vertelling daarin tamelijk voorspelbaar toewerkte naar dat onvermijdelijke hoogtepunt. God.

Plass werkt bijna omgekeerd. Hij begint dit boek in religieuze setting, door een stel mannen te laten samenkomen die zich christelijk schrijver noemen, of schrijvende christen. Maar, heel tekenend, het is wel hun laatste ontmoeting. En God lijkt met de pagina’s steeds meer uit het boek te verdwijnen.

Het boek bestaat grotendeels uit de verhalen die de mannen elkaar vertellen. Verhalen die ze nooit eerder ergens publiceerden, misschien vanwege het al te hoge autobiografische gehalte.

Mijn voornaamste kritiek op dit boekje is dat het Plass niet voldoende lukte om wat die mannen schreven in stijl en toon van elkaar te laten verschillen. Maar verder is het hoogst subtiel wat hij gedaan heeft. Alleen in het allereerste verhaal speelt religie nog direct een rol. Bij de andere moet de lezer maar nadenken wat de parabel zijn kan.

Interessant daarin is dan de kritiek van Plass op de dogmatisch beleefde overtuiging. Bijvoorbeeld. En daarmee op de georganiseerde religie?

Adrian Plass, De schrijversclub
96 pagina’s
Merweboek, 2007
uitgave in samenwerking met de BCB,
ter gelegenheid van de Week van het Christelijke
Boek en de Boekenweek 2007
Vertaling en bewerking uit het Engels

[x]opgenomen in het dossier: boekenweek