Collected Stories of John O’Hara ~ John O'Hara

De verhalen in deze bloemlezing werden geschreven tussen 1934 en 1968. Toch denk ik dat ze op een andere manier ouderwets zijn, omdat vertellingen als deze tegenwoordig niet meer in boekvorm verschijnen. Wel worden ze nog op televisie getoond, maar dan anders. Zelfs de kijkers naar soapseries zijn er aan gewend geraakt meerdere verhaallijnen tegelijk te volgen, en niet enkel die ene, zoals O’Hara hier brengt.

O’Hara was een zeer succesvol schrijver in zijn tijd; de auteur die de meeste korte verhalen ooit in ‘The New Yorker’ heeft gepubliceerd. Tegelijk had hij éen ding niet: erkenning bij de critici.

Is dat terecht?

Er valt niet veel te interpreteren aan deze verhalen. Ze zijn wat ze zijn. Ze tonen meestal éen bepalend moment uit iemands leven. En O’Hara heeft daarbij het enorme vakmanschap zijn personages met maar heel minieme middelen meteen tot leven te kunnen wekken. Ze praten goed. Bovendien hebben veel verhalen ook nog eens een plot, of een verrassende wending in de laatste alinea’s.

Ambachtelijke kwaliteit wordt zelden gewaardeerd door mensen die bij de tijd willen lijken.

Ik had aanvankelijk moeite met O’Hara’s verhalen, maar dit kwam omdat hij in de loop van dit boek een steeds betere schrijver werd. Vooral zijn werk uit de jaren zestig is meesterlijk — zelfs al publiceerde hij toen drie of vier boeken per jaar.

Punt was wel dat ik maar éen verhaal per dag kon lezen. Er zit vaak genoeg emotie in voor een heel boek.

John O’Hara, Collected Stories of John O’Hara
Selected and with an Introduction by Frank MacShane
417 pagina’s
Random House, 1984

[x]opgenomen in het dossier: New Yorker