Liever lui ~ Corinne Maier

In 2004 interesseerde dit pamflet van de Franse econome Corinne Maier me wel. Alle aandacht ervoor intrigeerde. Ik heb toen ook nog moeite gedaan met mijn kleinenegertjesfrans en een verouderd schoolwoordenboekje haar ‘tien geboden van de calculerende werknemer‘ naar het Nederlands over te zetten.

Wat recensies, een gepubliceerd hoofdstukje online, en een interview met de schrijfster volstonden toen wel. Het boekje kocht ik niet, in het Frans, noch in de vertaling die er toen vrij snel kwam. Mij leek het niet dat Maier iets te zeggen zou hebben dat Scott Adams al niet leuker had geformuleerd over de waanzin van het loonslavenbestaan. Of desnoods Marx.

De hype zou wel weer overwaaien.

En inderdaad is het pamflet tegenwoordig voor heel weinig in de ramsj te bekomen. Ik las het uit in de wachttijd tot mijn trein kwam, en dit kon ook makkelijk. Er staat niet zo veel tekst in.

Interessant is dit boekje dan wel om het inzicht in de Franse economie, die toch hiërarchischer is dan wij gewend zijn. Anderzijds, in katholieke landen is dit zelden anders, die zijn gewend aan een kerk met een onfeilbare paus en de kringen daaromheen.

Boeiender vind ik de vraag die Maier nauwelijks aanstipt, maar mij juist fascineert. Wat is er toch zo aantrekkelijk aan een bestaan in loondienst, waarin anderen bepalen hoe iemands dag wordt besteed? En, waarom sterven bij zo veel mensen die vrijwillig hiervoor kiezen toch zo veel stukken af?

Midas Dekkers wees me er ooit op, in een column of een boek, dat elk getemd dier een stuk minder hersencapaciteit heeft dan zijn wilde soortgenoot. Er wordt aan eigenheid ingeleverd in ruil voor de verzorging.

Daar moet ik nog weleens aan denken. Zeker na het lezen van een survivalhandboekje als dit.