Billy Liar ~ Keith Waterhouse
Herman Brusselmans noemde dit onlangs ergens een lievelingsboek. Opvallend genoeg. Al weet ik nooit wat zulke lijstjes waard zijn. Zijn aanbeveling was voor mij ook niet de reden het te lezen. Ik kende de status van het boek al enige tijd. Het stond al op mijn lijst met alles nog eens te lezen. Ik wist dat het een kleine Britse klassieker met humor was uit de jaren vijftig. Een boek bovendien dat verfilmd was, vertoneeld, en vermusicald.
Dit exemplaar lag voor een euro in éen van de vele bakken die boekhandels buiten zetten. Ik kocht het vooral om het kaft; dat ontworpen is door een Tony Meeuwissen.
Billy Liar speelt zich grotendeels af op éen dag. Een vrij fatale zaterdag als alle leugens aan het licht komen die de 19-jarige Billy Fisher ooit heeft verteld.
En ja, het is grappig. Bij tijden. Maar eerder pijnlijk grappig, dan grappig grappig.
Als zedenschets van het leven in de jaren vijftig, in een vrij treurig arbeidersgezin, zal het zeker geslaagd zijn. Bovendien heeft Billy een kansloos baantje op kantoor bij een uitvaartonderneming — een mens zou voor minder geheel in zijn fantasie gaan leven.
Alleen, wat verloopt alles in dit boek ontstellend traag. Die keuze om alles in éen dag te laten plaatsvinden, zal best iets betekenen. Misschien zitten er onderhuids in dit boek parodieën op Ulysses verstopt, dat kan ik niet goed inschatten. Maar wat maakt het langzame tijdsverloop dit boek voorspelbaar.
Toegegeven, de slotvraag of Billy afreist naar Londen, of blijft om zijn problemen op te lossen, is wel weer erg goed uitgewerkt in dat laatste hoofdstuk.
RSS feeds