Penguin Dorothy Parker ~ Dorothy Parker

Het was voor mij merkwaardig om te zien hoe in een bloemlezing zo vol van verhalen en gedichten toch alleen de zakelijke teksten houdbaar zijn gebleven. Dorothy Parker [1893 – 1967] is een legende, die bestaat uit vele bon mots, drank, en menig spottend versje. Maar afgezien daarvan is niet zo veel interessant meer, voor mij.

Er zijn in de twintigste eeuw ontelbaar veel verhalen gepubliceerd die nu niet zo meer geschreven zouden worden. Dit komt omdat een later medium, de televisie, die vertellingen tegenwoordig beter doet. Bovendien heeft dezelfde televisie ons inmiddels geleerd om meerdere verhaallijnen tegelijk te volgen, zodat een traditionele short story, zoals Parker ze meestal schreef, te bedaagd en te simpel kan overkomen. Zelfs al schreef ze met groot inlevingsvermogen over de bedrogen, en wachtende vrouw.

Wel verrassend in deze bundel was voor mij de verzameling aan boekbesprekingen die Dorothy Parker schreef. Ze deed dit voor de New Yorker van 1927 tot 1933, en in Esquire, van 1957 – 1963. Dus bleek ze ineens een criticus te zijn die zowel het debuut van Hemingway besproken heeft — The Sun Also Rises — als bijvoorbeeld Nabokov’s Lolita, toen dit nog een schandaalroman genoemd werd, of de eerste roman van John Updike. En omdat ik Updike toch als een tijdgenoot zie, was het verrassend zijn werk door eenzelfde lezer beoordeeld te zien die ook zulke antieke auteurs als Upton Sinclair, of A.A. Milne beoordeeld had als er van hen iets nieuws uitkwam.

Bij het lezen van een criticus speelt er ook iets anders mee, voor mij. Kan ik nog iets van zijn of haar aanpak leren, voor boeklog? Dit was toch niet zo, omdat de samenstellers van deze bundel vooral positieve recensies hebben uitgekozen — van boeken bovendien die inmiddels tot de canon worden gerekend. En die tonen wel haar goede smaak en oordeelsvermogen aan, maar tegelijk niet zo heel veel meer.

The Penguin Dorothy Parker
With an Introduction by Brendan Gill
610 pagina’s
Penguin Books 1982, oorspronkelijk 1973

[x]opgenomen in het dossier: humor, New Yorker