Hoop ~ Roland van der Vorst

► door: A.IJ. van den Berg

Van der Vorst projecteerde in dit boek zo veel van zijn verhaal over ‘hoop’ op éen persoon — Barack Obama — dat zijn betoog nu al belegen aandoet. Hoewel het toch pas uit 2009 stamt. De opwinding is uitgedoofd.

Wie de namen van politici met nadruk noemt, mag alle hoop laten varen voor de eeuwigheid te schrijven. En Obama zou ik hoogstens gebruiken om te illustreren wat voor onrealistische verwachtingen mensen kunnen hebben over hun leiders. Terwijl toch geen president kan ontsnappen aan de beperkingen van het systeem waar binnen deze functioneert.

Maar alleen al omdat Obama een affiche gebruikte in zijn campagne, waarop hij stond afgebeeld met het woord ‘Hope’ daaronder, werd hij hoofdpersoon van dit boek. En goed, dan is hij de eerste halfbloed die president werd. Blanke moeders hadden ze nog altijd allemaal.

Roland van der Vorst schreef eerder een boek met de titel Nieuwsgierigheid. Dus behoort Hoop tot een serie, waarin de geheimen achter verleidingstechnieken onderzocht worden; zo claimt de blurb tenminste.

Ik kreeg toch wat weinig over die geheimen te lezen. In het begin van het boek wordt een chronologische onderverdeling gemaakt, naar welke soorten hoop er bestaan.

christelijke hoop
prestatiehoop
gemoedshoop
gelegenheidshoop

En later worden die uitgewerkt; waarbij onder meer blijkt dat de ene soort hoop er eerder was dan de andere, en ook dat de oudste twee grotere verwachtingen oproepen dan de latere.

Enfin, en dan lees ik dat allemaal. En dan luidt mijn voornaamste kritiek telkens: dit is allemaal toch wat weinig bijzonder.

Dus zal het wel een managementboek zijn. Want de types die managementboeken lezen, is alles te verkopen. Van der Vorst zoekt ook wel erg om wat een leidersfiguur aan positieve emotie bij zijn volgelingen kon oproepen.