X ~ Charles Burns
Zonder X’ed Out had ik Black Hole van Charles Burns nooit uitgekregen. Terwijl deze graphic novel toch slechts een eerste deel is, uit een reeks van drie.
Ondertussen zijn overigens ook de vervolgdelen The Hive verschenen, en Sugar Skull . In het Engels tenminste. Dat laatste boek kwam vorige maand uit. En daar was aandacht voor online. Wat een reden was om eindelijk eens aan X’ed Out te beginnen.
En in X’ed Out doet Burns nu net precies waar het bij hem in dat eerdere boek aan schortte. En dat is meer dan het gebruik van kleur. Dit verhaal speelt zich namelijk niet enkel in ‘real time’ af. Bovendien worden de tijdsprongen in het verhaal vrij subtiel duidelijk gemaakt.
Ooit had Doug, de jonge hoofdpersoon, halflang donker haar.
Als het boek begint is daar niet meer van over dan een donker kuifje — overigens niet het enige saluut in het verhaal naar Hergé — en zit er een pleister op de rechterkant van zijn verder kale hoofd.
In andere scenès heeft Doug meer haar, en is die pleister aanmerkelijk groter.
Uitleg wat er precies gebeurd is, blijft uit in het boek. Hoogstens wordt duidelijk dat de hoofdpersoon met iets kampt. Hij heeft pillen, en is daar zo zuinig op dat hijzelf op rantsoen zet. Maar zou dat dan om een verslaving zijn? Of om chronisch geldgebrek?
Amerikanen en hun ziektekosten is nu eenmaal ook een vreemd verhaal.
X’ed Out begint met een vreemd hallucinante scène, als Doug zijn kat volgt — terwijl dat beest toch al jaren dood is — door een gat in de muur van zijn kamer. Daarop belandt hij in een vreemde omgeving, met mensen en gemuteerde wezens, in een land dat nogal Arabisch aandoet.
En net als de auteur dan eigenlijk met meer uitleg moet komen, verandert het decor, en is Doug gewoon thuis. In bed. Met wat meer haar.
Dus begreep ik uiteindelijk niet veel van het boek, en was het toch intrigerend. Anders dan Burns’ Black Hole; dat me veel te lang aansleepte telkens.
Timing is kortom alles in een verhaal. Die houdt de lezer hongerig, naar meer.
RSS feeds