Darth Vader 001 ~ Keiron Gillen & Salvador Larroca
Hoewel ik onnoemelijk veel SF heb gelezen in mijn jeugd, heeft het genre als film of TV-serie nooit een heel grote aantrekkingskracht op mij gehad. Mogelijk omdat de films zo vaak allereerst Amerikaans zijn, en het daarom te vaak om spectaculair uitziend vechten gaat. Weinig is er uiteindelijk saaier dan dat.
SF is in films ook meestal fantasy, of een cowboy-verhaaltje met andere kostuums, en komt daardoor zelden met de politieke en maatschappelijke dilemma’s die goede SF-schrijvers voor mij wisten op te roepen in hun werk.
Dus, waar ik nog wel zo ongeveer kan plaatsen wanneer ik Asimov’s Foundation trilogie las, of de Dune-boeken, staat me niet precies bij wanneer de Star Wars-filmreeks voorbij kwam.
Mogelijk zag ik alle drie in éen dag, lang nadat ze in de bioscoop waren geweest, van een gehuurde VHS. Zoiets staat me dan wel nog bij. Want binge-kijken is niet iets nieuws dat pas mogelijk werd sinds Netflix bestaat. Serieel kijken gebeurde vroeger al netzo goed.
Mede daarom laat alle opwinding van het moment over de zevende Star Wars-film me nogal onverschillig. Ik heb geen blije jeugdherinneringen op te poetsen. Al verbaast me opnieuw hoe makkelijk de massamedia zich laten lenen om kritiekloos marketingpraatjes van een commerciële partij te verspreiden. Geregisseerde hypes? Weinig zijn er makkelijker te doorzien.
Vielen me daardoor wel de activiteiten op aan werving om die film Star Wars: The Force Awakens. Zo bood éen van de stripwinkels online gratis deel 001 aan uit de reeks Darth Vader.
En dus werd dat nu bekeken. Mede omdat ik vele vooroordelen koester tegenover de Amerikaanse strips van Marvel of concurrent DC. Die gaan altijd over superhelden, met slechts éen enkele zwakheid, die dan geëxploiteerd wordt door een slechterik, en dat maakt ze nogal vervelend voorspelbaar.
Ook groeide ik op met strips uit de Franco-Belgische traditie, waarin vrijwel elk album een afgerond verhaal heeft te bieden. Marvel-boeken daarentegen bevatten niet zelden hoogstens een paar hoofdstukken uit een heleboel meer. Waardoor je zo zelden iets hebt aan éen enkel deel.
Darth Vader 001 heeft ook niet meer te bieden dan drie verschillende scènes. Het album kwam bovendien met het probleem dat het verhaal al enorm veel bekend veronderstelt bij de lezer. En zo veel kennis heb ik domweg niet. Het duurde nogal even voor me duidelijk was dat ik de verhaallijn moest dateren aan zo ongeveer het einde van de oerfilm Star Wars: A New Hope uit 1977.
En dan is waarschijnlijk positief aan deze reeks dat die het verhaal van de andere kant vertelt. Waar de films de zijde van de rebellen kiezen, gaat deze strip in op de problemen die Darth Vader heeft te overwinnen.
Tekentechnisch is het allemaal ook van hoog niveau. Zeker. Alleen hoefden de makers weinig te bedenken, alle personages en hun uiterlijk konden zo gekopieerd worden uit de films.
En een film helemaal uittekenen op papier werkt voor mij slecht. Zo bevat de eerste scène een gevecht dat pagina’s aansleept — maar waar vanaf het eerste moment al duidelijk is dat de hoofdpersoon hoort te overwinnen. De reeks is nu eenmaal naar hem genoemd. En dat de nummering begint met 001 zegt ook nogal wat.
Wat verder opvalt aan dit boek: zoals bij films zelfs het hulpje van de kapper nog genoemd wordt in de aftiteling, zo toont ook dit stripalbum achterin een lachwekkend lange reeks aan namen die verantwoordelijk waren voor het ding.
Biedt dit album tenslotte iets meer dan dertig pagina’s aan verhaal, en zijn er een script plus wat schetsen als vulsel opgenomen. Dus wat als extraatje voelt, is uiteindelijk niet meer dan een handig commercieel excuus om heel weinig echte pagina’s te hoeven bieden.
Keiron Gillen & Salvador Larroca, Darth Vader 001
Star Wars
44 pagina’s
Marvel, 2015
RSS feeds