Jongensparadijs ~ Bert Wagendorp
De meeste teksten die Bert Wagendorp schrijft, zijn columns voor De Volkskrant, waaruit dan zijn mening blijkt over een actualiteit. Dat is hoogst bederfelijke waar. Zulk materiaal kan een jaar later al onbegrijpelijk zijn geworden, zonder voetnoten of andere verwijzingen naar achtergrondmateriaal.
Mede daarom biedt de bundel Het jongensparadijs niet meer dan een bloemlezing uit wat hij de vijf jaar daarvoor bij elkaar schreef. Was dat niet in die column, dan wel als essay in een sportblad of wat.
De titel van dit boek is daarbij dan bijvoorbeeld te zien als een beginselbepaling, achter zijn veel verkochte roman Ventoux. Want volgens Wagendorp bestaat er een principieel verschil tussen mannenvriendschappen, en die tussen mannen en vrouwen. Bij mannen onderling gaat het dan om dingen samen doen, en beleven. Vrouwen eisen dat daar dan ook nog over gecommuniceerd moet worden, en dat maakt de beleving meteen anders.
En in Ventoux is zo’n vanzelfsprekende mannenvriendschap beschreven.
Daar kwam als kritiek op, van een vrouw, dat zij de dialogen in deze roman zo oppervlakkig vond. Terwijl het voor Bert Wagendorp nu net de bedoeling was geweest dat toontje aan zijn personages mee te geven.
Mede door de titel, en omdat de eerste twee teksten in deze bundel over dit onderwerp gaan, vroeg ik me af of die sportliefde van hem niet ook een typische jongensding is.
Mannen zijn namelijk de meest tribale supporters. Mannen onthouden de allerminiemste trivia over hun favoriete sporten. En met een paar mannen bij elkaar gaan zitten om een tijdschrift te maken over sport, of dit nu wielrennen, of schaatsen, of voetbal, is toch ook allereerst als het opzetten van weer een jongensclub.
En dan beschrijft Wagendorp wel dat hoe vrouwen, altijd weer de vrouwen, zulke jongens uit hun paradijsjes weten te verdrijven. Er speelt natuurlijk nog wel wat meer. Zo kijken alleen nog oude mensen passief naar rechtstreekse sportuitzendingen op televisie.
De jongetjeswereld van Bert Wagendorp is een ouderwetse wereld aan het worden.
En dan weet ik niet of dat jammer is, of niet. Ook ik ben nog wel eens een jongen, en kan daar dan een jongensachtig plezier aan beleven; voor zolang het duurt.
Het jongensparadijs bevat soepel geschreven teksten, waaraan ik vooral de lange reconstructies waardeerde over sport. De kans dat me iets van deze bundel zal bijblijven lijkt me alleen niet groot.
RSS feeds