Verdwenen Stad ~ Guus Luijters
Een lezer als ik, is Guus Luijters grote dankbaarheid verschuldigd. Maar wel om een wat merkwaardige reden. Luijters inspireerde Jeroen Brouwers namelijk tot een van diens meest bevlogen scheldpartijen ooit. Dit pamflet, met de titel ‘De nieuwe revisor’, is na te lezen in het boek De bierkaai.
Nu was Brouwers’ tirade ooit al aanleiding om een van Luijters’ boeken te gaan lezen. Ik weet nog een titel te hebben gekozen waar indertijd enige ophef over was. Het zou namelijk een sleutelroman zijn, waarin eigenlijk Yvonne Kroonenberg figureerde. Of zo. En vele ontluisterende details bevatten. Of zoiets.
Dat ik naar woorden zoeken moet, maakt al duidelijk dat dit boek heel makkelijk te vergeten was. En zo moet het oordeel over De verdwenen stad ook maar luiden.
Het klinkt misschien raar, maar mede om dit soort boeken ben ik dit boeklog gaan bijhouden. Omdat er nogal wat titels in mijn kasten staan, waarvan me volkomen onduidelijk is hoe die er ooit gekomen zijn, en of ik ze ooit gelezen heb. Iets meer grip daarop, zou prettig zijn.
Brouwers fulmineerde indertijd nogal tegen al die inwisselbare jongetjes in de boeken van Luijters en diens vrienden. En, toeval of niet, ook De verdwenen stad gaat weer voornamelijk over het leven en streven van zo’n alledaags jongetje.
Als tijdsbeeld is het wel prettig hoor, over het leven in Amsterdam tijdens de jaren zestig waarin dat kind man werd. Maar, uit niets bleek me enige noodzaak waarom dit boek zo, op deze manier, geschreven moest worden. Het keuvelt me te veel.
RSS feeds