Dolende woorden ~ Eduardo Galeano
Mede door alle aandacht in de VS voor de nieuwste van Galeano ben ik nog eens goed in mijn kasten gaan kijken. Ik had toch ook nog een boek van hem, met een vergelijkbare titel?
Dat zou dan deze moeten zijn.
Zoals vaker gaat met boeken die me niet bijzonder boeien, was de inhoud me volkomen ontschoten. Er moet ook iets aan een boek zijn om te onthouden.
Na al lofprijzingen over Galeano op dit weblog tot nu toe, dien ik ook maar eens te melden dat lang niet alles wat hij schrijft me bekoort. Dit boek bijvoorbeeld, is net op de verkeerde manier Latijns-Amerikaans. Waar in zijn andere werk magie en religie ruimschoots gecompenseerd worden door een soms ijzingwekkende realiteit en in elk geval humor, gebeurt dat nu niet.
En een boek vol magisch-realistische verhaaltjes kan ik maar slecht aan. Hoe prachtig de houtsneden ook zijn waarmee het rijk geïllustreerd is. Heel mijn opvoeding verzet zich tegen het magisch-realisme, om niet te zeggen mijn scholing ook.
Wonderen maken mij te makkelijke verhaaltjes. Terwijl het geloof in wonderen misschien wel noodzakelijk is daar, om er te kunnen overleven.
RSS feeds