Uit liefde en ironie

Het mooie aan poëzie in het Afrikaans is dat die taal bekend genoeg lijkt om te kunnen begrijpen, maar altijd vreemd en mysterieus zal blijven. Zeker voor een buitenstaander, als ik.

Onder de Afrikaander dichters is éen van mijn favorieten Elisabeth Eybers. Al was het maar om de intimiteit van haar taal. Daarom leek het me goed eens te vernemen wat anderen over haarzelf en haar gedichten te zeggen hadden. Dit vriendenboek verscheen bij 75ste verjaardag van de schrijfster.

Inhoudelijk brengt deze bundel een gemengd boeket aan vriendenblijken. Sommige dichters dichtten. Anderen haalden herinneringen op. En nog weer een groep schreef beschouwingen bij een of meerdere gedichten van Eybers.

Die laatste groep was mij het liefst. Al was het maar om mijn beperkte interpretaties van de poëzie te verrijken met de hunne.

Maar ik moet toch ook constateren, eenmaal met de Versamelde gedigte van Elisabeth Eybers er weer bij gepakt, werd mijn belangstelling voor dit boek snel wat plichtmatig.