Zonder franje ~ Dieter Brandes

Eerder dit jaar las ik een boek over de opkomst en ondergang van het supermarktconcern Laurus. Een nogal saai verhaal was dat, over managers die de voordelen van schaalvergroting wilden forceren, en daar alleen maar de chaos van oogsten.

Daar hoorde een boek tegenover te staan dat vertelde hoe het dan wel moest in die supermarktbranche, vond ik. En dat werd dit, hoewel ik verder niets met het Aldi-concern heb. Er is iets met die winkels dat me triest maakt, waarmee elke aankoop er aanvoelt als een loodzware noodzakelijkheid.

Op zich was dit een leerzaam boek. Hoewel het vooral bevestigde dat supermarkten minimale winstmarges halen. Zelfs Aldi’s scoren niet hoger dan tussen de 3% en 5%. Maar omdat hun omzet zo groot is, en er zo veel filialen zijn, werden de oprichters toch de rijkste mannen van Europa.

Eten moeten de mensen altijd.

Het belangrijkste geheim van het concern blijkt gecontroleerde soberheid te zijn. De filialen hebben nauwelijks mensen in dienst, zijn nooit gevestigd op dure locaties, en bieden altijd maar een beperkt assortiment van 600 à 700 artikelen. Dit kan omdat er bij vrijwel alles slechts keuze is uit éen merk, in éen grootverpakking. Elke keuze voor een aankoop bestaat daardoor uit een simpel ja of nee.

Om éen of andere reden voelde dit niet echt als een onthulling. Het geheim van dit concern is voornamelijk dat er geen geheim bestaat.

Maar helaas is de schrijver van dit boek nogal in Aldi. Als tekst biedt het een interessante mengeling van genres als het managementsboek en de reclamefolder. Dit maakt het ook pijnlijk, als Brandes triomfantelijk de systeemfouten bij concurrerende supermarkten bekritiseert. Alsof de boekhouder van dienst ineens meent een hitser als Emil Ratelband te moeten spelen.

Dieter Brandes, Zonder franje
en tien andere geheimen achter het succes van Aldi
150 pagina’s
Scriptum, 2005
Vertaling van Die 11 Geheimnisse des Aldi-Erfolgs, 2003

[x]opgenomen in het dossier: supermarkt