Selected Stories of ~ Mavis Gallant

Niet alleen is dit een turf van een boek, ik heb het ook voor een groot deel twee maal gelezen. Bovendien gebood de auteur — en niet ten onrechte — dat elk verhaal op zich zou moeten staan. Het voorwoord verbiedt het om meer dan éen per dag te lezen. Dit verklaart dat ik al vanaf november vrijwel elke dag in deze bundel las, maar dat deze toch nu pas uit is.

De Canadese schrijfster Mavis Gallant schijnt vooral een writer’s writer te zijn. An acquired taste. En wat mij betreft klopt dit ook wel.

Deze verzameling verhalen leerde mij namelijk pas tijdens het lezen hoe ze gelezen moesten worden. Dit komt omdat Gallant zo veel meer verzwijgt dan vertelt. Ook haar toon vroeg om gewenning. Ze lijkt vaak afstandelijker dan ze wel is; haar ironie is intelligent, maar verbergt een grote empathie en betrokkenheid.

De verhalen van Gallant gaan niet zelden over ontheemden, in al hun verwarring. Al zijn dat dan wel vaak vrijwillige ballingen, uit de gegoede kringen. Dit geeft de schrijfster nogal wat mogelijkheden tot een subtiel sociaal commentaar. Haar personages hebben zich maar aan te passen aan zeden die vaak niet de hunne zijn, of stuiten door het ontbreken van kennis over de heersende gewoonten ergens op een totaal onwrikbare weigering. Al wordt zo’n weigering dan natuurlijk nooit rechtstreeks uitgesproken.

Het duurde vrij lang bij mij voor ik oog kreeg voor al het onuitgesprokene. Wat dit betreft boden de autobiografische verhalen over de jeugdjaren van de schrijfster in Montreal, verzameld onder het kopje ‘The Linnet Muir’, een sleutel tot het boek.

Overigens speelt het grootste deel van deze verzameling verhalen zich in Frankrijk af; daar waar de schrijfster al decennia woont.