Screen Burn ~ Charlie Brooker
Waarom nog eens verzamelde televisiekritieken gelezen uit de eerste jaren van de eenentwintigste eeuw? Die bovendien voor een groot deel gaan over programma’s op zenders die hier niet eens te ontvangen zijn?
Daar zie ik twee goede redenen voor. Er veranderde ineens nogal wat in het televisielandschap. Zo kwamen er talloze digitale zenders op. En misschien omdat er daardoor veel ruimte was voor programma’s, en weinig geld, begon de opmars van de zo goedkoop te produceren reality show.
Enfin, dan is het ook mogelijk het georakel Joost Zwagerman over zulke ontwikkelingen te lezen, maar dan heb ik liever Charlie Brooker. Diens smaak vertrouw ik wel. Die kan een dodelijke zin schrijven als zijn oordeel negatief is. Hij durft te benoemen wat hem niet bevalt. En hij heeft verder geen pretenties.
Tenminste, hij had nog geen pretenties toen deze columns geschreven werden, voor The Guardian. Tegenwoordig maakt Brooker ook weer zelf TV-programma’s, die als belangrijk doel lijken te hebben om te laten zien waarin andere uitzendingen niet deugen. Daarbij is parodie voor hem een dankbaar wapen.
De in Screen Burn opgenomen recensies hebben als grootste voordeel dat hij aan het eind van het jaar vaak het ergste en het beste samenvat van wat er aan programma’s was. De ongeduldige lezer kan dus desgewenst samenvattingen vinden.
Hoogstens valt aan het boek op dat het Brooker enige tijd kostte om zijn eigen aanpak te vinden. Bijtende zinnetjes schreef hij altijd al. Maar de recensies van na 2002 zijn in vorm en stijl toch duidelijk rijper dan die uit de eerste jaren.
RSS feeds