Christiaan Huygens in de onvoltooid verleden toekomende tijd ~ Vincent Icke
Natuurkundige Vincent Icke hield in 2005 de eerste Dijksterhuis-lezing. Die ging over zijn held. Christiaan Huygens [1629 – 1695]. Voor Icke was dat de grootste voorganger die hij had. Vooral omdat er nog zo weinig aan kennis en gereedschap klaarlag in diens tijd. Waardoor Huygens nog zo veel moest ontdekken, en daarbij toch heel slim opereerde.
Tegenwoordig herinneren wij ons Huygens misschien nog net als uitvinder van het slingeruurwerk. Als de naam nog iets zegt.
Wat zijn reputatie geen goed heeft gedaan, is dat Huygens nauwelijks over zijn vondsten en ideeën heeft gepubliceerd, in zijn tijd. Icke ontleent veel van zijn verhalen uit aantekeningen van de geleerde, die later een groot tal banden verzameld werden.
De Dijksterhuis waar de lezing uit 2005 naar genoemd werd, was een wetenschapshistoricus met een grote belangstelling voor de natuurwetenschappen. Hij won ooit de P.C. Hooftprijs voor zijn boek De mechanisering van het wereldbeeld.
En wat dit betoog van Vincent Icke vooral aantrekkelijk maakt, naast dat hij helder en meeslepend uitlegt, is dat hij zowel Huygens als Dijksterhuis passend eert. Enkele hoofdstukken uit de wetenschapsgeschiedenis werden ineens aangevuld door iemand met een andere kennis van zaken dan wat de doorsnee historicus paraat heeft. En als vanzelfsprekend wordt daarmee ook het belang van deze kennis duidelijk voor ons oordeel over de zeventiende eeuw.
In de lezing behandelde Icke verschillende onderwerpen. Hoe Huygens naar Saturnus keek, en ondanks de primitiviteit van zijn kijker toch heel juist waarnemingen deed; zoals dat het wel een ring moest zijn die het beeld van de ronde planeet zo vertekende. Verder blijkt Huygens zelfs al een Relativiteitstheorie te hebben verwoord.
Gezien de beknoptheid van deze uitgave ben ik alleen blij, dat Icke hierna nog een publicatie aan het werk van Huygens heeft gewijd.
[wordt daarom vervolgd]
RSS feeds