Making an Elephant ~ Graham Swift
In zijn romans probeert Graham Swift zich zo onzichtbaar als maar kan te maken. Fictie schrijft hij om iets te ontdekken. En die ontdekking kan een geluid zijn dat het zijne niet is.
De essaybundel Making an Elephant bevat nu eens ander materiaal. Teksten die wel allemaal in zijn stem staan, waarin Graham Swift voor de verandering duidelijk zelf aan het woord is.
En dat leverde een boek op dat me zeer beviel. Voor de eerste helft tenminste, als Swift over zijn leven schrijft tot aan dat schrijversschap toe. En ook de eerste successen nog meeneemt.
Toen stokte het.
Waar ik de eerste tweehonderd bladzijden binnen een dag las, kostten de tweede tweehonderd meer dan een week. Zelfs al biedt het boek dan ineens ook poëzie; en zijn gedichten heel snel te lezen, als ze je wat onverschillig laten.
Misschien zit er ook wel te weinig verschil tussen de eerste jaren van een schrijver, en het vervolg. Negentig procent van de tijd immers zit Swift dan ineens achter een bureau, woorden te wegen. En dat verandert niet, door de decennia heen.
Misschien bestaat de tweede helft van een leven wel vooral uit momenten waarover publiek weinig te melden is. Swift’s vader stierf, daarover gaat het titelessay ‘Making an Elephant’, en dat is een zeldzaam hoogtepunt uit de tweede helft van deze bundel. Maar over doden is dan nog straffeloos te schrijven — over de mensen die nog in zijn omgeving leven wordt dat al veel moeilijker.
Misschien kreeg Swift verder te weinig inspirerende opdrachten om essays te schrijven. Want, aan de bundel valt op dat veel teksten er nooit geweest zouden zijn, als ze niet eerst elders zouden zijn gepubliceerd.
RSS feeds