S.O.S. Meteorologen ~ Pierre Veys & Nicolas Barral

► door: A.IJ. van den Berg

Vooraf aan dit derde boek met ‘De avonturen van Philip en Francis’ herlas ik de eerste twee delen uit deze reeks parodieën. Want weliswaar is het origineel dat bespot wordt me bekend. De stripserie Blake & Mortimer las ik in mijn jeugd al. Maar zo’n derde deel maakt ineens toch dat ook de nieuwe reeks op zijn eigen merites beoordeeld moet worden.

En van de weeromstuit moet ik nu het album De duivelse valstrik alsnog het label ‘Aanbevolen 2014‘ toekennen. Dat boek bleek bij de tweede kennismaking nog veel slimmer in elkaar te steken dan me bij eerste lezing al was opgevallen. Die strip heeft aan intrige een kwaliteit die de originele albums eigenlijk nooit gehaald hebben — is het daarnaast nog een parodie ook.

Voor S.O.S. Meteorologen is het hopen dat de herlezing over enkele jaren me milder stemt. Het verhaal van dit derde album hangt helaas op éen enkele omdraaiing; zoals humor zo vaak met simpele omdraaiingen of overdrijvingen samenhangt. En dat vond ik toch niet genoeg.

De geleerde held Philip Mortimer — die altijd alles gestudeerd lijkt te hebben — wordt in dit album gepositioneerd als een simpele goedzak, die tegen niemand ooit zijn stem durft te verheffen. Daar maakt zijn omgeving dan ook flink misbruik van. Francis Blake trekt zelfs bij hem in, na ruzie te hebben gehad met zijn moeder, om vervolgens de hele nacht in Philip’s huis door te halen met vrienden.

Daarop zoekt Philip zijn heil in het maken van een drug, omdat hij hoopt via chemische weg een persoonlijkheidsversterking te krijgen. De geleerde experimenteert daarbij ook meteen maar op zichzelf. En inderdaad weet hij zich met een drankje tot een opvallend krachtdadige Mr. Hyde om te toveren.

Deze versie van Philip Mortimer belandt dan in een stripclub, wordt er herkend door handlangers van de eeuwige slechterik Olrik, die hem prompt ontvoeren. Zodat hun baas eindelijk wraak kan nemen op de man die hem altijd dwarszat.

Als Philip’s verdwijning veel later toch eens wordt opgemerkt, struinen zijn vrienden alle nachtclubs in Londen af om hem te vinden. Het nuttige zo met het aangename verenigd — wat ook de aardigste sneer oplevert naar de stripreeks ‘Blake & Mortimer’; die om de censuur indertijd werkelijk volkomen sexloos was. Vrouwen kwamen niet eens in de verhalen voor.

In de meeste van de overige grappen wordt dan weer niet gespeeld met de merkwaardige eigenschappen van de oerserie. In plaats daarvan wordt bijvoorbeeld humor gezocht in het overdrijven van nationale stereotypen, waarin de Welshmen het verdommen om Engels te verstaan, de Engelsen al onder een hittegolf lijden bij 15º C, en de Fransen bij gelegenheid meteen Groot-Brittannië binnenvallen.

Dus heb ik me weliswaar niet verveeld. Alleen waren de verwachtingen nogal hooggespannen door de grote kwaliteit van de eerste twee albums uit de reeks, en viel deze aflevering me wat tegen.