Morgen loeit weer aan ~ Tip Marugg
Herlezen faalde weer eens om me de extra beloning te geven die er zou horen te zijn. Mijn tweede kennismaking met De morgen loeit weer aan verliep wat plichtmatig.
Ik vermoed nu dat dit was omdat het eind me nog bijstond. Zelfs al was het meer dan vijfentwintig jaar geleden dat ik het boek voor de eerste keer las.
De novelle heeft een nogal onverbiddelijk staand slot.
In De morgen loeit weer aan kijkt een man terug op zijn leven. Hij woont alleen, ergens in de rafelranden van een stad op een Caraïbisch eiland, met vier honden; waarvan de drie reuen zo’n hekel aan elkaar hebben dat ze niet tegelijk kunnen worden uitgelaten.
De man drinkt de hele dag door. Whisky om de smaak, en bier tegen de dorst. Dat bier wordt ook frisdrank genoemd door hem.
Meer dan zijn herinneringen, die vooral over scènes uit de jeugd gaan van de man, intrigeerde me ditmaal hoe weinig Tip Marugg nodig had om deze novelle tot een tropenroman te maken; een boek dat eerder een vertaling lijkt van een Zuid-Amerikaans werk dan een oorspronkelijk Nederlandstalig boek. Terwijl de uitgave wel degelijk allereerst tot de Nederlandse literatuur behoort.
We hebben geen bergen hier. Er lopen geen hagedissen rond. De mensen gedragen zich doorgaans wat minder impulsief. En als het eens heet is in Nederland duurt dat hoogstens een dag of vier. Hitte moet nogal overdreven worden om een geloofwaardig extra element te worden in een boek dat zich hier afspeelt.
Tegelijk gaat het in deze roman vanzelfsprekend niet om het decor. Het gaat om die man op leeftijd, en diens doorwaakte nachten. En waar Tip Marugg vooral in slaagde, wat mij betreft, is om het lezen van dit boek de hele tijd iets roezigs te geven. Als dronk de lezer voor even met de hoofdpersoon mee.
Alleen lukte het mij dus niet meer helemaal om me onbevangen door de taal te laten benevelen, en ooit in die leesroes te komen. Want ik wist al wat komen zou. Daardoor keek ik allereerst wat de schrijver had gedaan om zijn effecten te bereiken. En zulk een analyserend lezen, dat overleeft vrijwel geen boek.
RSS feeds