Bor ~ Joris Moens
Heeft iemand al eens opgemerkt dat voor de omslag van Bor precies dezelfde foto van Bert Nienhuis is gebruikt als voor de kaft van 24 uur Amsterdam? Laat mij dan de eerste zijn die deze nutteloze observatie doet.
Bor had misschien ook 168 uur Amsterdam kunnen heten. Nu heeft het boek als titel de naam van de hoofdpersoon gekregen; vernoemd naar de wolf uit de Fabeltjeskrant, omdat zijn vader daar zo om lachen kon.
De schrijver Joris Moens debuteerde met deze roman over een zestienjarige jongen die bekend is bij de politie. Net als in Moens’ andere boeken heeft de hoofdpersoon duidelijk mogelijkheden, zonder daar iets mee te doen waar zijn omgeving voor zou zijn.
Bovenal is dit boek er éen met een toontje. Moens geeft de hoofdpersoon een authentiek klinkende cynische stem mee, die tot in de grofste registers van het Nederland uitschiet. Tegelijkertijd blijft de jongen iets kwetsbaars houden, waardoor hij niet helemaal afstotelijk wordt, en de lezer ook meelijdt in de beschrijvingen van zijn niet bijster slimme familie.
Nu ik zo kort na elkaar twee boeken van Moens heb gelezen, valt me op hoe veel beter geschreven dat tweede al was dan het debuut. In Bor wordt het eind wat merkwaardig afgeraffeld. Het is vooral de taal die aan dit boek geslaagd is, en de belofte die erin aangekondigd wordt.
Inhoudelijk is Zondagskind interessanter, als was het maar omdat een arts in opleiding meer is mee te geven dan een 16-jarige randcrimineel op het Havo.
RSS feeds