Beest met twee lichamen ~ Joris Moens
Las ik eerder dit jaar het debuut en de tweede roman van Joris Moens nog met enige gretigheid, de hernieuwde kennismaking met zijn voorlopig laatste boek stelde ik uit. Een eerste lezing had me namelijk teleurgesteld. Doorgaans komt het daarna ook niet meer goed met een boek, ook al wil ik vaak nog best eens een tweede poging wagen.
Maar opnieuw moet ik zeggen dit de minste titel van de drie te vinden. Het boek is alleen al veel te lang.
Toegegeven, er zit prachtig schrijven in Een beest met twee lichamen. Het lukt Moens heel goed om terloops een prachtig beeld te geven van dat rare studentenleven in het doodse stadje Kampen. Waar ooit, in de jaren tachtig twee theologische hogescholen, een kunstacademie en een christelijke school voor de journalistiek waren gevestigd.
Ik ben er geweest weleens toen. En ook, als gediplomeerd journalist weet ik hoe onzinnig een opleiding is voor iets dat toch gewoon heel ambachtelijk in de praktijk geleerd moet worden.
Maar dat Kampen is slechts éen van de decors op de achtergrond, en wat er zich op de voortoneel afspeelde, kon me maar matig boeien. Er is weer een vriendschap tussen heel verschillende jongens, zoals ook in eerdere boeken van Moens. Maar de hoofdpersoon blijft me te onsympathiek passief, en de ander doet dan weer dingen die voor mij onbegrijpelijk blijven. Een dwangmatig versierder werd ineens toch verliefd? Dat kan, maar maak het dan ook aannemelijk.
De flaptekst van het boek verraadt het plot, dus blijkbaar is die niet heel belangrijk. Desondanks ontleen ik ook niet meer aan dit boek; blijft het merkwaardige plot toch de spil waarom alles draait.
Dat is te weinig.
RSS feeds