Wereld als markt en strijd ~ Michel Houellebecq
Normaal houd ik mij verre van literaire schrijvers waar enig rumoer over is. Hypes zijn zeldzaam vervelend, en of een schrijver nu bejubeld of verguisd wordt, dat zijn beide emoties die niets over zijn of haar werk zeggen.
Ik lees doorgaans een bestseller pas als iedereen die allang vergeten is, en vijf hypes verderop emotioneel doet om niets.
Neemt niet weg dat ook ik wel eens geïntrigeerd door zo’n schrijver die almaar in de aandacht staat. Ik had al besloten bij gelegenheid dan toch maar eens iets van Houellebecq te lezen. Zijn debuutroman, bijvoorbeeld. Extension du domaine de la lutte. Al was het maar omdat ook jonge Nederlandse schrijvers meldden schatplichtig te zijn aan dit boek [zoals een Walter van den Berg].
En goed, dat zal best kunnen. Ik weet niet wat die jonge Nederlandse schrijvers allemaal gelezen hebben, dat dit boek zo’n indruk op hen maken moest. Maar ik las niets wat ik niet al honderden keren elders tegengekomen was, en dan meestal beter.
Intelligente man van amper dertig heeft geen geluk gehad in de liefde, is vastgelopen in zijn werk, en vindt alles nutteloos. O, door welk een leegte wordt hij omringd.
Dat is een oerthema. Voor een jonge schrijver. Maar waarom wil toch iedereen op eigen wijze die Catcher in the Rye nog eens navertellen?
Vertaler Martin de Haan wijdde achterin in deze versie zelfs een kort essay aan het boek. Over wat voor invloed het heeft gehad in de Franse literaire wereld, en welk een provocateur Houellebecq toch steeds weer is.
Dat zal.
Ik zie het niet.
RSS feeds