Is alles geoorloofd als God niet bestaat? ~ A. van Dantzig

Er zijn boeken die ik eeuwig kan blijven lezen. Maar er zijn ook boeken waar ik zo lang over doe, dat op het eind het begin me al niet meer bijstaat. Dit was er zo éen van die laatste soort. Een moeizamerd.

Een teleurstelling.

Op zich lag dat misschien nog niet eens aan de gebundelde artikelen erin. Het was weer eens vooral het gebrek aan eindredactie dat me mateloos stoorde. Had ik net het ene gelegenheidsstuk gelezen van de vorig jaar overleden psychiater Van Dantzig, stond in het volgende weer veel van hetzelfde. Kon ik het beter wegleggen.

Maar wie moest hij dan herhalen?

Het kan zijn dat veel van artikelen en speeches in deze bundel voor een algemener publiek geschreven zijn dan ik inmiddels ben nu. Nogal wat van de constateringen die Van Dantzig in dit boek doet, komen mij namelijk zo gratuit voor.

Er wordt in stilte veel geleden.

Ieder mens is interessant.

Maar dit boek stond zo in contrast met het beeld dat ik me van de auteur had gevormd. De wijsheid ontbrak die hij in interviews wel had. En ter compensatie was er verder zo weinig.

Dat ik aan het eind alweer vergeten was waar de beginstukken over gingen, komt in elk geval omdat er voor mij niets nieuws of memorabels in stond. Niets dat nu eens zo verrassend verwoord was dat ik er plots door verrijkt werd.

Ik bedoel, wijsheid hoeft me echt niet cadeau te worden gedaan. Maar een leesinspanning moet ook niet helemaal niets opleveren.