Neither Here Nor There ~ Bill Bryson

Dit lijkt het jaar van Bill Bryson te worden voor mij. Zijn boeken geven me zonder meer veel leesplezier. En in de Britse online-boekhandels kosten ze ook niet erg veel.

Maar als ik zo’n boek als dit dan ga analyseren, blijft er niets van over. Wat er misschien wel voor pleit het uitpluizen van boeken gewoon maar te laten. En dus gewoon mijn gevoel te laten spreken.

Ik bedoel, Bryson reist weer eens wat rond, zonder enig duidelijke aanleiding. Dat deed hij vaker in boeken. En toevallig was zijn territorium nu Europa, in het jaar 1990. Waarbij alleen opmerkelijk is dat hij Roemenië bezocht onder het oude regime, of dat toen Joegoslavië nog heel even éen land was.

De rest van de vele veranderingen dat jaar worden niet opgemerkt.

Op de ouverture van dit boek na, als hij hoog in Noorwegen het noorderlicht wil zien, zijn de reisdoelen ook zelden bijzonder. Steden die toch al veel toeristen trekken zijn dat, voor een deel. En het is zelden uitzonderlijk waar hij naar gaat kijken.

Bryson toont zich bovendien een eenzame reiziger, die nauwelijks contacten opdoet onderweg. Dit is opnieuw een haast autistisch reisboek.

Maar zo droog humoristisch als hij het beschrijft…

Het is natuurlijk uitermate herkenbaar wat hem overkomt onderweg. Iedereen voelt zich op reis weleens net zo’n sukkel; als het eten niet deugt, de hotelkamer een gevangeniscel is, of iedereen hetzelfde idee heeft gekregen dezelfde bezienswaardigheden te bekijken.