Van idee naar idool ~ Jan Haasbroek

Opvallend aan dit boek is onder meer een wat vreemde paradox.

Jan Haasbroek rekent er hard in af met die rare publieke omroep in Nederland. Daarin zijn veel te veel verschillende clubjes in concurrentie met elkaar bezig, bestaan er nauwelijks nog onafhankelijke programmamakers, en gijzelt het topzware management elkaar in eeuwige reeksen aan vergaderingen.

Tegelijkertijd heeft Haasbroek wel het grootste deel van zijn werkzame bestaan bij die publieke omroep gewerkt, en blikt hij op dat leven terug.

Haasbroek is er éen van tweeling. Broer Nico, waarmee hij dus niet verward moet worden, heeft een tijd het NOS Journaal geleid. Jan Haasbroek werkte onder meer voor de VPRO radio, was zendercoördinator voor Radio 5, en directeur van de Humanistische Omroep.

Hij kan met reden stellen zijn best gedaan te hebben iets van die publieke omroep te maken. Zij het, dat dit altijd redelijk in de marge moest gebeuren. Grotere krachten maakten dat er zo weinig geld naar programma’s gaat, tegenwoordig; dat, als er al iets redelijks op televisie te zien is, dit uit het buitenland komt, of ingekocht werd bij een onafhankelijke producent.

Dit boek bestaat uit vier verschillende delen, elk met een eigen toon en aanpak. Zo staat er onder meer een cursus interviewen in. Haasbroek is ook nog docent geweest. En in een ander deel stelt hij een plan op tot oprichting van een nieuwe publieke omroep, die geen van de bezwaren van die oude kent. Aardig is dan ook dat hij meteen een lezerspanel van onder meer jonge journalisten op zijn ideeën heeft laten reageren. Want, dat internet. Waarom noemt de oud-omroepman internet nauwelijks?

Moet er niet weer onderscheid gemaakt worden tussen ‘massamedia’ en ‘media’, denk ook ik. En was het bestaan van ‘massamedia’ misschien niet meer dan een tijdelijk verschijnsel?

[x]