Stories of Tobias Wolff ~ Tobias Wolff

Meerdere redenen waren er, om boeklog even een pauze te gunnen in december. Eén daarvan was dit boek, dat ik per se van verhaal tot verhaal wilde lezen. Elke dag mocht er maar eentje, zodat het geheel op zichzelf kon staan.

Al moet ik ook eerlijk zeggen dat de verhalen uit het eerste deel van deze bundel me beter bevielen dan die uit het tweede. Hunters in the Snow lijkt me een nog volmaakter verzameling dan het ook in dit boek opgenomen Back in the World.

Maar nu dringt zich het probleem op om te omschrijven waarom ik dan wel zo lang als maar kon over dit boek wilde doen. Want, de verhalen lijken zo simpel. Nogal rechttoe rechtaan geschreven vertellingen zijn het, met meestal amper een plot. En dan gaan ze vaak nog over gewone mensen ook; Amerikanen met doorgaans amper scholing, onder schijnbaar normale omstandigheden.

Alleen wil ik ook weer niet onderzoeken wat de magie van Wolff’s verhalen bepaalt. De kans is groot dat zijn woorden sterven, terwijl ik aan het ontleden ga. Maar het lijkt me dat zijn kracht in de suggestie zit.

Verhalen geven hoogstens een bepalend moment weer uit iemands leven, of desnoods dat van een paar mensen. Maar Wolff slaagt erin toch meer over zijn personages te vertellen, zonder dit met woorden te doen.

Een probleem bij het omschrijven van wat zijn verhalen mij doen, blijkt ook te zijn dat mijn waardering de rede ontstijgt. De herkenning van wat goed schrijven is, verloopt volgens mij niet bewust. Gevoel speelt ook heel erg mee. Tijdens het lezen al weten iets bijzonders mee te maken, gebeurt mij niet zo vaak.

Bij dit boek was dit wel zo. En misschien is dat dan het geheim.