Gelukkige klas ~ Theo Thijssen

Thijssen’s boeken heb ik al eens allemaal gelezen, toen ik zelf nog schoolging. Waarschijnlijk in het misverstand dat boeken die over schoolkinderen gaan ook voor schoolkinderen bedoeld zijn. En Thijssen schreef leesbaar.

Toch denk ik die eerste keer niet meegekregen te hebben waar dit boekje eigenlijk om gaat. Daarvoor is het te melancholisch; daarvoor is tijd van leven nodig om het ten volle te begrijpen.

De gelukkige klas is een dagboek over twee opeenvolgende lesjaren uit het leven van meester Staal, en zijn leerlingen. Die zijn dan een jaar of tien, elf. Daarbij gaat het vooral om het contact tussen de leraar en zijn leerlingen. Met al zijn hoogtepunten daarin, bijvoorbeeld als de klas iets leert. Al zijn er ook dieptepunten, als de leerlingen stilletjes met de extra lessen ophouden in taal, of als de leraar zijn onmacht op een verkeerde manier afreageert.

Die klas wordt daarmee een levend wezen. De wereld blijft buiten. Al schemert er weleens invloed van buiten door, als de levensomstandigheden van de kinderen veranderen. En dan is natuurlijk de schoolinspectie nog. Die allerlei rare eisen stelt, zoals het tot in het treurige detail bijhouden van onnodige administratie.

Over de precieze redenen waarom dit boekje werd uitgekozen, namens de bibliotheken, om dit jaar als actieboek te dienen, is me niets bekend. Toch kan er bijna een politiek signaal in worden gezien. De fatale gevolgen van de eeuwige bemoeienis van de overheid met wat er in een klas moet gebeuren, of wat dit voor het werk voor de leraar betekent, zijn inmiddels maar al te bekend.

Theo Thijssen, De gelukkige klas
208 pagina’s
actieboek Nederland leest! 2007, oorspronkelijk 1926

[x]opgenomen in het dossier: Nederland leest