Reginald | Reginald in Russia ~ Saki

Het eerste kortverhaal dat ik ooit bewust met plezier las, was ‘The Open Window’ van Saki. Hij was er opeens, gewoon tijdens de Engelse les. Net als Edgar Allen Poe, een paar jaar later. Klaag ik altijd wel niets geleerd te hebben tijdens mijn middelbare schooltijd, is dit toch niet helemaal waar.

Tegelijk ging die Engelse les met hoogstens een paar verhalen per jaar, terwijl mijn honger gewekt was. Dus las ik Saki, en Poe, en O Henry, en Dahl — bijna allemaal schrijvers van verhalen met een pointe. Allemaal schrijvers die meehielpen om me beter Engels te leren lezen.

The Complete Saki is ook éen van de oudste ‘echte’ boeken in mijn verzameling. Helemaal zelf aangeschaft bovendien.

Altijd op zoek naar de perfecte ‘light read’ herlas ik de oudste twee boeken opgenomen in dit verzamelde werk. Met enige vrees, want bleef nog wel iets van Saki overeind, na al die jaren? En zo ja, wat zou me nu nog aanspreken dan?

Het verbaasde me wel dat ik indertijd zo genoten kon, van wat vooral diep conservatieve satires op een Edwardiaans Engeland zijn, geschreven in een wat gekruld Edwardiaans Engels. Tegelijk is de humor volkomen begrijpelijk. Snobisme is van alle tijden. Vervelende oude tantes zijn universeel. Verveelde jongemannen van komaf helemaal. En H.H. Munro [1870 – 1916] is bovendien onbekommerd wreed voor sommige van zijn personages. Dat zwarte in zijn humor moet me toen erg aangesproken hebben.

Of dit me nu aanleiding geeft om de hele 944 pagina’s van zijn verzameld werk nog eens te lezen?

Niet aan éen stuk…