Proust and the Squid ~ Maryanne Wolf
Een boek als dit is niet zo maar in een Nederlandse bibliotheek voorhanden, dus schaf ik het aan. Met als reden dat het hopelijk antwoorden biedt op vragen, die ik gedeeltelijk al eens formuleerde toen boeklog begon.
Waarom heet bij anderen snellezen wat voor mij een normaal tempo is?
Waarom is mijn ingebouwde woordcorrectie zo goed, dat ik vrijwel altijd over typfouten heen lees? Ook in andermans teksten?
En dan mag ik een boek niet beoordelen op wat ik hoop erin aan te treffen, maar uiteindelijk mis. Alleen gebeurt dit dan toch.
Ik wilde meer weten over hoe die patroonherkenning werkt, en hoe het kan dat ik allang geen losse woorden meer lees, maar veel eerder zinsgedeelten. En in dit boek gaat nog geen tien pagina’s over dit aspect van het lezen, en dan helaas vooral over hoe beginnende lezers allerhande drempels moeten nemen, en verschillende mentale processen op elkaar af dienen te leren stemmen.
Het laatste gedeelte van dit boek hanteert zelfs weer de vermaledijde Sacks-aanpak, door te kijken wat er precies misgaat bij dyslexie. Alleen is daar geen algemeen antwoord op te geven. Het hangt al van de taal, en het daarbij gebruikte alfabet af, hoe geschreven of gedrukte tekst verwerkt wordt. Meestal mankeert er overigens aan de timing tussen verschillende verwerkingsprocessen. Maar dan nog zijn er vele variabelen in waar het in mis kan gaan.
Misschien is dit gegeven dan wel het enige dat ik echt aan dit boek overhoud. Verschillende talen worden verschillend door de hersenen verwerkt, en daarbij kunnen verschillende problemen ontstaan. Zo hebben scans aangetoond. En laten vele tekeningetjes zien, in dit boek.
Dus, hoe zou ik Proust and the Squid in een paar regels samenvatten?
Dit boek is voor een derde een algemeen bekende geschiedenis van het alfabet en het lezen, voor een ander derde een wat Amerikaans overdreven poging om aan te tonen dat dyslectici ook heel succesvol kunnen worden — d’r zoon leidt aan het probleem — en dus bood het slechts in een resterend derde de informatie waar het mij om ging.
Heeft vervolgens op zijn best 1% van de bladzijden iets bijgedragen aan een voortschrijdend inzicht.
En een probleem van mijn lezen wordt toch ook: die ene procent is al rijkelijk veel.
RSS feeds