Boekenkast op reis ~ Boudewijn Büch
Ik heb dit boek niet gelezen toen het uitkwam, in 1999. Een kleine proeve in de winkel toen smaakte niet naar meer.
Ondertussen heeft het boek zich ontwikkeld, door omstandigheden van buiten, tot iets dat nauwelijks meer te lezen is.
Mij speelde parten te weten wat bekend werd nadat Boudewijn Büch [1948 – 2002] stierf. Dat zijn grote boekenverzameling niet die rijke bibliotheek was waar hij telkens achteloos naar verwees, maar eerder een wat toevallig bijeen geraakt allegaartje. Dat veel in de kennis die hij telkens zo makkelijk rondstrooide weliswaar feit was, maar ook nogal wat bluf, en daarmee dus fictie.
Daardoor is nauwelijks onbevangen te lezen wat Büch allemaal aan boeken koopt, als hij in 1998 in het buitenland is voor zijn TV-programma. Want, Een boekenkast op reis bestaat uit weinig meer dan verslagen van wat er nu weer gekocht werd, en of het personeel in de boekhandel daarbij een beetje aardig deed.
Verder nemen de eerste maanden van 1998 opvallend meer ruimte in dan de laatste helft van dat jaar. Het gezwets was blijkbaar moeilijk vol te houden.
Opvallend tijdsbeeld is nog dat Büch er telkens mee schermt allerlei peperdure CD-Roms in bezit te hebben, of te willen kopen. Dat was toen het medium van de toekomst, voor de uitgevers, die CD-Rom.
Wat hij met al dit bezit doet, komt de lezer niet te weten. Wat hij er aan ontleent al evenmin. Anderen hebben ook weleens gezegd dat het hem vooral om de macht van de koop was te doen, en dat de aanschaf eenmaal in bezit er nauwelijks meer toe deed.
En Büch spreekt weliswaar soms oordelen uit over een boek, of een auteur, maar dat gaat altijd in de superlatieve en beknopte stijl waarmee andere mensen een paar woorden op een ansichtenkaart schrijven. Iets is geweldig. En anders is het kut.
Als hij een keer echt enthousiast is, zoals over de Humboldt-broers, was er bij het lezen meestal niets dat mijn wantrouwen weg nam. Büch kan wel enthousiast doen, maar als hij de service niet verleent om te vertellen waarom Alexander von Humboldt of Wilhelm von Humboldt hem zo interesseren, wordt zo’n verwijzing niet meer dan namedropping. En dus imponeergebazel. Zelfs al kan Büch’s bewondering best heel oprecht zijn geweest — en herinner ik me vaag uit de televisie-uitzendingen dat er wel degelijk eens aandacht was voor de ontdekkingsreizen van Alexander von Humboldt.
Misschien dat dit boek over nog weer tien jaar objectiever te lezen is. Laat dan alvast een waarschuwing zijn dat het niet veel heeft te bieden.
Boudewijn Büch, Een boekenkast op reis
Persoonlijke kroniek 1998
286 pagina’s
De Arbeiderspers, 1999
Privé-domein nr. 231
[x]opgenomen in het dossier: privé-domein
© Boeklog 2005-2019. Alle rechten voorbehouden
2 commentaren
Robert op 13 oktober 2010 @ 20:54:09
Goeie analyse en allemaal waar (alleen met de slotzin kan ik het niet eens zijn). Hinderlijk ook is zijn constante geklaag en zelfbeklag. Maar het is tegelijk een schat aan ideeen, suggesties en inzichten. Hoezeer zijn interesses ook uitwaaieren, ze snijden altijd hout en zijn authentiek boeiend. Het is ook het boek van hem met het meest uitgebreide register, zodat je langs de meest uiteenlopende ingangen kunt beginnen te lezen. Wees zuinig op je exemplaar. Het is in korte tijd een van de meest gezochte en daarmee prijzige privé domeinen geworden.
RSS feeds
Koen op 2 september 2010 @ 21:59:37
Ik heb dit boek ook ooit gelezen en onlangs zelf aangeschaft. Ik vind ook dat het boek inhoudelijk niet al te diep gaat maar dat hoeft ook niet altijd. Zijn reislust en enthousiasme over onderwerpen spreken wel uit dit boek. Zonder Buch’s enthousiasme was ik nooit zo vroeg aan Goethe begonnen en daar heb ik inmiddels een hoop aangename uren me doorgebracht. Kortom, meer achtergrond over zijn passies is wel welkom, maar ik kan ook goed zelf beslissen of ik ergens in door wil, dus als ideeënbus voldoet Buch prima voor mij.
groet,
Koen