Brieven aan literaire vrienden ~ Louis Paul Boon

► door: A.IJ. van den Berg

De eerste dagen van september is boeklog gewijd zich aan deeltjes privé-domein die me eerder nooit zo aantrokken om te lezen. Vooroordelen hebben nu eenmaal wel nut, maar beperken een mens toch ook in zijn mogelijkheden.

En dan moet gezegd dat ik gelijk had deze brieven van Louis Paul Boon zo lang te negeren. Nogal wat van de epistels in dit boek zijn namelijk zakelijke brieven. En die geven een biograaf misschien nuttige aanwijzingen voor een levensbeschrijving, maar bieden een doorsnee lezer toch helemaal niets.

Het nuttigst aan dit boek is nog het inleidende essay van Jos Muyres. Die schetst daarin Boon’s levensloop, en meldt bijzonderheden over de uitgavegeschiedenis van een aantal nu nog bekende boeken. Zo duurde het lang voor De Arbeiderspers tot publicatie van enkele manuscripten overging.

Ook met de heruitgave van de boeken van Louis Paul Boon liep het niet altijd vlot.

En goed, dan is er nog het gegeven dat Boon’s problemen uitgespeeld werden in polemieken die anderen onderling voerden, zoals Jeroen Brouwers’ in diens strijd met Julien Weverbergh, en Angela Manteau. En trouwens ook omgekeerd. Maar ook dat heeft al niets meer met lezen te maken. Dat is al literatuurgeschiedenis. Van het niet heel interessante soort.

Ik las met Brieven aan literaire vrienden typisch een boek dat vooral bestond uit bronnen. Een leesmaaltijd was het waarbij me slechts onbewerkte ingrediënten werden voorgezet.

Was het bovendien vreemd om de brieven uitgesplitst naar ontvanger te lezer, terwijl de gewoonte toch is in bundels om de chronologie te respecteren.

Enfin.

Boeken als deze moeten ook worden uitgegeven, zeker, alleen hebben universiteiten daar doorgaans een eigen imprint voor; die geen winst hoeft te maken; en voornamelijk bibliotheken tot klant heeft.