Love, Poverty & War ~ Christopher Hitchens

► door: A.IJ. van den Berg

Zonder internet had ik vele schrijvers niet of pas veel later ontdekt. En dan niet alleen omdat de boekhandel online opkwam. Stukken van hun hand op een website ergens zetten mij eerder aan om hen te gaan lezen.

Eén van deze blijde ontdekkingen betrof ooit die van de Brits-Amerikaanse schrijver Christopher Hitchens.

Eén van de grootste teleurstellingen betrof hem eveneens. Was ik net verslaafd geraakt aan zijn toon en humor. Vond ik het heel prettig hoe hij onbevreesd allerlei heilige koeien aanviel. Ontpopte Hitchens zich na 9/11 ineens als een nogal verblinde oorlogshitser. Die onder meer zeker wist dat Saddam Hussein massavernietigingswapens achter de hand hield, en deze wilde inzetten.

Uit ergernis hield ik daarom op om Hitchens te lezen als hij over de politieke actualiteit schreef.

En daarom ook was er lang aarzeling of ik deze bundel met essays en reportages, uit die zo pijnlijke periode, wel zou moeten lezen.

Maar, uiteindelijk bleek er maar éen verblind stuk in te staan. Het allerlaatste. Als Hitchens op reportage is in Irak, eind 2003, en ontroerd waarneemt hoeveel vrede de Amerikanen daar gebracht hebben.

Geen van de veel bizarder uitspraken voordien heeft de boekuitgave gehaald. Zo bezien kan zelfs een overzichtbundel geschiedvervalsing zijn.

Love, Poverty & War is opgebouwd uit drie gelijknamige boekdelen. Daarvan gaat ‘Love’ vooral over cultuur. Hitchens schreef nogal eens inleidingen bij de heruitgave van boeken van anderen. Die stukken vind ik alleen aardig als hij daarbij met persoonlijke herinneringen komt; zoals over Kingsley Amis.

‘Poverty’ bleek het rijkste en voor mij meest houdbare gedeelte aan teksten op te leveren. Dan is Hitchens vaak op reportage. Dan is de werkelijkheid vaak al bizar genoeg om een memorabel stuk op te leveren, bijvoorbeeld als het om zijn bezoek aan Noord-Korea gaat.

In ‘War’ zijn gelukkig niet alleen artikelen opgenomen uit de tijd na 9/11. Voordien zocht hij ook al gebieden op waar er strijd was. Want, wat er ook op Hitchens is aan te merken, een bureaugeleerde was hij nooit.