History of Capitalism According to the Jubilee Line ~ John O'Farrell

Een metro strandt ergens onder de grond, en vervolgens barst er een discussie los tussen de passagiers.

Dat is niet direct een verkeerd uitgangspunt voor een boek.

Al helemaal niet in de wetenschap dat de metro stopt omdat alles op dat moment ophoudt met werken. De hele economie is ineens knarsend tot stilstand gekomen. En daarmee ook de levering van elektriciteit aan de Underground in Londen.

Is er nog de wetenschap ook dat de metrotunnel elk moment vol kan lopen met rivierwater uit de Theems, omdat de pompen en verdere bescherming waarschijnlijk al evenmin werken als de stroom is uitgevallen.

Maar waarom werkte A History of Capitalism According to the Jubilee Line vervolgens niet, als tekst? Dat is het raadsel dat aan de auteur John O’Farrell kleeft voor mij. Die schrijft uitmuntend en zeer humoristisch als hij op de werkelijkheid reageert. Of dit nu in de boeken is waarin hij de Britse geschiedenis navertelde uit de losse pols, of in een enkele politiek gekleurde column.

O’Farrell’s romans daarentegen krijg ik niet uit. Ondanks een zekere gehardheid in het verteren van slecht bedacht proza.

Hij moet op wat er echt gebeurd is kunnen leunen.

Zelf iets verzinnen, is zijn kracht domweg niet.

Het mag duidelijk zijn dat ik ook geen novelle verwachtte; gezien de titel van het boek.

Dus las ik het verhaal van een naamloze kantoorklerk die enigszins ademloos een discussie volgt tussen een verdedigster van het Anglosaksische roofkapitalisme en een kalme voorstander van de verzorgingsstaat. Waarbij de hoofdpersoon per pagina van standpunt wisselt.

Alleen gaat in de metrocabine Noam Chomsky dan ineens vechten met Roger Scruton — deze twee denkers argumenten in de mond leggen was de schrijver blijkbaar te moeilijk — en dan komt wijlen Margareth Thatcher zelve ook nog even langs.

En inderdaad blijkt het hele verhaal dan een droom te zijn van een metroreiziger die onderweg in slaap is gesukkeld.

Amai.

Ik nam wel erg veel onzin op de koop toe in de hoop nog een aardige grap of wat van O’Farrell te lezen.