Written on the Body ~ Jeanette Winterson
Een goede roman levert een leesroes op. Tenminste, voor mij is dat een belangrijk criterium om zo’n boek dan goed te noemen. Even is er dan niets dan de tekst. Voor zo lang het duurt.
Waardoor zo’n leesroes er komen kan, lijkt me een vraag die nog niet zo simpel te beantwoorden is. Zoiets onnozels als het toeval kan een nogal grote rol spelen namelijk. Toevallig was ik op die avond net in de stemming om over een moeilijk huwelijk te lezen en daardoor niet meteen al verveeld te raken, zoiets. Werd dat verhaal nog slim gebracht ook.
Daarom heeft boeklog nut. Omdat ik me nu na afloop van een fictieboek ook afvraag of het boek echt wat was, of dat de omstandigheden tijdens het lezen misschien mee zaten. Of tegen. Directe oordelen zijn lang niet altijd de ware oordelen. Boeklogjes worden op zijn vroegst de volgende ochtend pas geschreven.
In de roman Written on the Body probeert de schrijver een roes over te brengen; dat is nog weer iets anders. Dit boek vertelt over de liefde die een naamloze hoofdpersoon opvat voor de vrouw van een ander. Louise. Onbekend blijft daarbij ook of de hoofdpersoon een man is of vrouw. Noch weet de lezer hoe oud hij of zij is. Of hoe betrouwbaar.
Want het gaat allereerst om wat die liefde zoal tot liefde maakt, en al helemaal wat het gemis daarvan voor uitwerkingen heeft.
Voor Jeanette Winterson was Written on the Body deels een experiment om te kijken hoeveel informatie ze kon weglaten uit het boek. En dat blijkt dan heel veel te zijn. De lezer, mits die eens een liefde of wat doorleeft heeft waarschijnlijk, vult zelf al een hoop gegevens in.
Wat ook moest. Zo ging mij op den duur opvallen dat je dus een broeierige en sexueel geladen roman kunt krijgen zonder ooit éen woord te wijden aan welke directe sexuele handeling ook.
Mij lukte het alleen niet om helemaal mee te gaan in de roes die Winterson probeerde op te roepen; haar poging om tot een verliefde blikvernauwing te komen waarin het enkel nog om die ene gaat, en enkel zij.
Ik struikelde een paar keer over de logica van het vertelde verhaal — waardoor ik de hoofdpersoon al vrij vlot niet meer vertrouwde. Ook werd me nooit duidelijk wat die Louise dan zo bijzonder maakte. Behalve dan dat ze het lichaam van de hoofdpersoon bijzonder goed kon lezen.
Winterson beschrijft alles indirect, en daarmee impliciet.
Tegelijk lukt het me wel om te zien waarom voor anderen, zoals boeklogger John Self, Written on the Body een favoriet boek is. Want als de magie van de tekst je raakt, en je de drive voelt, dan maakt het vast niet uit dat er zo weinig concreets staat in het boek. Mij had dat ook kunnen overkomen.
RSS feeds